İbrahimce bir adanış,

Yakûpça bir umut, sabır ve bekleyiş,

Meryemce doğruyu kimsenin bilmediği bir sırra bağlılık...

İçinde yanacak bir yer yoksa ateşten niçin korkarsın? İbrahim hiç korktu mu, hayır! Çünkü önce içi yanar insanın. İçinden emin olanın da teslimiyeti, cismini geçmiştir.

Şehrin sınırlarına girince gömleğin kokusunu almıştır Yakup; beklediğinin, aradığının, umut ettiğinin kokusunu. Görmek ve duymak; mesafeyle ilgili değil, hissiyatla ilgilidir.

İçinde bir İbrahim, Yakup, Meryem saklayan; adanmışlığı sırra, umudu sabra bağlayan tüm paydaşlarımın mübarek Kurban Bayramı’nı tebrik ediyor, hayırlı bayramlar diliyorum.