İzler Ve Yansımalar - 35

“...her şey bittikten sonra kalansın , ne kadar kalırsa.”

Sessiz Hüzün, Gürültülü Öfkeden Asildir

 

Böyle nasihat edildi: görür, duyar, bilir, unutmaz, örter, affeder...

 

Hüznün sessizliği ve asilliği bundandır. Başkası görsün, duysun, bilsin diye hüzünlenmez insan; sadece o bilsin diye... O da her şeyi bilendir zaten. Bu da hüzne tat katar, acıyı bal eyler.

 

“Bazı meselelere kalp ağlar, kalp güler...

 

Kim olduğunuzdan, nerede bulunduğunuzdan bağımsızdır, bu durum.”

 

Bir şeyin size değdiği kadar etkisi olmayabilir başkasında. O da onun kaderi. Kader, yazanın elindedir; anlaşılması da değişmesi de duaya bağlıdır.

 

Kalbe değen bir hüznü, kaba değen bin öfkeye değişme. Hüznün içe, öfkenin dışa dönük olması da bundandır.

 

Değil mi ki insan, içe uzar; diğerleri dışa. İçte kal hüzün!