Cumartesi Yazıları – 79

Öğretmen Konu Yetiştiren Değil, İnsan Yetiştirendir

“...aşkın kasıma yakışması belki sendendir, öğretmenim!”

“...birgün olsun, çocuklar hepinizin anneler gününü kutluyorum, diyemedim. Olurya annesi olmayan bir kalbe değerim diye.”

Öğretmenlik Atanınca Değil, Adanınca Başlar

Ne çok sözcük var seni anlatmak için; ne çok dilek biri tutsun diye...
Yarın daha çok sözcük, daha çok dilek; bir sonraki gün daha fazlası... Öğrencilerin kadar çoğalacak kelimeler. Dokunduğun kalp kadar, sildiğin gözyaşı kadar, dinlediğin dert kadar, katıldığın düğün, cenaze kadar...

Senin iyiliğin kadar çoğalacak iyilikler, senin sildiğin kadar azalacak kötülükler.

Çoğalmalısın öğretmenim. Her dile sığacak kadar, her gönlü bulacak kadar, her sesi duyup her göze bakacak kadar...

İnsan bilsin ki ona haber getiren herkes bir öğretmendi.

Öğretmen bir insan için her şeydi.

Bir kalptir öğretmen; her sınıfta, her derste, her öğrencide katlanan bazen kanayan bazen de kanatlanan.

Bir örnektir öğretmen; bazen öğretmene, en çok da asıl varlık sebebi öğrenciye.

Bir yoldur öğretmen; bazen gül dökülerek yürünen bazen topuklarla incitilen; ama yol olmaktan vazgeçmeyen.

Bir bahçedir öğretmen; baharda güzel yeşil, sonbaharda güzel sarı, kışın karbeyazı.

Bir sınıfta halay başı, diğerinde gözyaşı. Her şeyi paylaşan, kalbini göz göz edip her gözü bir kalp ile kapatan...

Bir nottur öğretmen; bazen karneye düşen bazen de öğrencinin kalbi kadar tertemiz bir sayfaya.

Bir gökyüzüdür öğretmen. Gece yıldızlarla arkadaş, gündüz güneşle. Yağmurda bulutla,her sabah yeni bir umutla...

Bir başlangıçtır öğretmen; her düğmeyi ilk ilikleyen. Kendinden sonra kimse şaşırmasın diye... Bilir ki öğretmenin yolu, değiştirilemeyendir, özen ister.

Öğretmenim!
Her şey senin kadar.
Sözün, emeğin, gücün, hayalin, umudun, sabrın, öngörün, örnekliğin, önderliğin, kaleminin gücü, silginin hareketliliği kadar.

Sen bilirsin öğretmenim, her şeyi. Her şey daha ne kadar güzel olsun, sen bilirsin.