Bir Dava Adamı İlkokul Öğretmenim Veyis Ersöz

Veyis Ersöz, benim ilkokul öğretmenimdir. 1926 doğumlu olduğuna göre doksan dört yaşında vefat etti.ç ölümünden Birkaç sene önceye kadar hizmet verdiği Konya İlim Yayma Cemiyetine gider, elini öperdim. Televizyonda kendisiyle proğram yapılırken gördüm ve sağlıklı olmasına sevinmiştim.
Kendisine sorulan bir soruya neşredilen ondokuz kitabının tasnifi ile meşgul olduğunu söyledi. Konya ve Türkiye gazetelerinde, mecmualarda çıkan makalelerinin sayısını yirmi beş bin olarak ifade etti. Dile kolay. Tabiiki bütün yazıları İslamî konulara hasredilmiş. mukaddesatçı çizgide sürmüştür.

İlk öğretmenliği 1945 yılında Çumra Küçükköy’de, yani köyümde başlar. 1949 yılında ben okula başladım ve Halis Harmankaya öğretmenimiz ve Veyis Ersöz başöğretmenimiz oldu. Amcamın yaşıtı ve arkadaşı olduğu için öğrencisi olmaktan öte daha da yakın olurdum. Amcamın evinde küçük bir kütüphanesi vardı. Ondan kitap alır okurdu. Ayrıca amcamın radyosu vardı. Hatta köyün tek radyosuydu. Amcamlara ajans dinlemeye geldiği olurdu. Amcam bir gazeteye aboneydi. Elinde gazeteyle de görmüştüm.. 1950 öncesinde partisi var mıydı bilmiyorum ama babam Demokrat Parti’nin köy temsilcisi, amcam Millet Partisi’nin köy temsilcisiydi. Ben amcamı severdim. Ben de Millet Partiliyim, derdim. Bir seferinde ben, Millet Partili olduğumu söyleyince kahkaha ile güldüğüne şahit olmuştum.
Köy Enstitüsü mezunuydu. Kur’an-ı Kerim okumayı okulun hademesinden öğrenir. Müfettiş gelir, başöğretmenin okula verdiği düzeni takdirle karşılar. Öğretmenliğini takdir eder. O tarihlerde köy okullarında sınıfların yanında bir de atölye olurdu. Bunları takdir eder. Ardından rapor verir. Öğretmenliğini takdir ederken, o tarihlerde öğretmenliğe yakıştıramadığı bir davranışını da rapora yazar: “ Cuma günleri camiye gitmektedir.” Soruşturma geçirir.

Dolu Dolu Geçmiş Bir Doksan Yıl

Hayatını kategorize ederken, “öğretmenlik yıllarım”, “yazarlık hayatım” ve “hizmet yıllarım” diye özetledi. Hepsini de dolu dolu yaşamış,
Öğretmenlik yıllarının kısmen şahidiyim. O tarihlerde Başöğretmen müdür yerindeydi. Nedense öğretmenimizle senli benli olurken başöğretmenden korkardık. Çok mu otoriterdi bilmiyorum. Üç kilometre uzaklıktaki bitişik köye okulca ziyarete gitmiştik. Dönerken dinlenmeye geçtik. Öğretmenler, misafir olduğumuz evlerde neler yediğimizi sordular. Sıra bana geldi. Ben "bal" diye başlayınca bana doğru bakarak ve tebessüm ederek “ ooo, İrfan” demişti de sert öğretmen gözüme yumuşak gelmeye başlamıştı. Soframda, peynir, cılbır da vardı. Söyledim ama önemsemediler.

Konya gazetelerinde haftalık başladığı yazarlığını gündelik köşe yazarlığı olarak sürdürür. Konya gazetelerinde başyazarlık yapar. Yeni Konya, Konya Postası, Türkiye’de Yarın ve Merhaba gazetelerinde sürdürdüğü yazarlık hayatına Hakimiyet gazetesiyle tamamlar. İstanbul gazetelerine de yazılarını gönderir.. 1983 yılında Rıbat Dergisine yazı işleri müdürü olur. Yazarlık hayatını doksan yaşında hâlâ sürdürüyordu desem yeridir. Hâlâ yazılarını gazetelerde görüyordum. 1980 öncesinde 163. maddeden davalar açılır, sonunda berat eder. 28 Şubat döneminde yazıları mahkeme konusu olur, baskıyla karşılaşır.

Hizmet hayatı cemiyetlerde ve vakıflarda yaptığı hizmetleridir. Birçok vakfın yönetim kurulunda bulunmuştur. Seksen yaşını geçtikten sonra bile her gün Konya İlim Yayma Cemiyeti’ne gelirdi. Yönetimde görevliydi. Vakfa bağlı yurtlardaki öğrenci sayılarını ezbere söylemişti de hayran kalmıştım.
Böyle bir dava adamının öğrencisi olduğum için kendimi bahtiyar sayıyorum.
İrfan Küçükköy

Öğretmenim VEYİS ERSÖZ