Cumartesi Yazıları - 53

“... bir Filistin sapanıdır, duadan silahımız.”

Gazze, bir film şeridi değilsin!

Sinema olsaydı, yılda veya ömürde bir...

Dizi olsaydı, haftada bir; en fazla on üç yıl...

Bir film şeridi değilsin, Gazze; ama sahnemizdesin her dem.

Bu topraklar, kalbi de olan topraklardır. Hatta hem kalbi hem gözü hem de kulağı olan topraklardır. Hem insana ait hem de insan yetiştiren topraklardır. Bir medeniyetin, imparatorluğun, hakimiyetin, sorumluluğun, iddianın, ihyanın ve inşânın topraklarıdır. Ondandır, yeryüzünün herhangi bir yerinde insana dair acının her gölgesinin toprağımıza düşmesi. Ve yine ondandır; yıllardır aynı şiiri okuyuşumuz, aynı marşı söyleyişimiz. Ve biz her şeyi elinden alınsa da marşları dilinden sökülemeyen bir milletiz.

Defterimiz de kitabımız da kalındır. Yazacaklarımız da çoktur, okuyacaklarımız da. Şahidiz. Elimizle, dilimizle ve kalbimizle şahidiz. Yeryüzünde zulüm var; zulmedenin de zulmedilenin de kim olduğuna  şahidiz. Şikayetimiz zabıtlarda. Sesi olmayıp bağırmaya çalışanlara da sesi olduğu halde bağırmayanlara da şahidiz. Çok uzaklardan kıblesini şaşırmayanlara da kıblenin dibinde olduğu halde kıblesini bulamayanlara da şahidiz. Hesabı Mevla’dan bilenlere de Mevla’yı hesaba katmayanlara da şahidiz.Bunlar da geçsin zabıtlara. 

“ Kanayan bir yara gördüm mü yanar taa çiğerim/ Onu dindirmek için kamçı yerim, çifte yerim.” diyenler; yara nedir bilmeyenlere, yaralanmayanlara ve sadece nemalananlara galip gelecektir. Hesap bilmeyenler, asıl hesap gününde mahçup olacaklardır. Hesaba inananlara da şahidiz.

Bin yıllık topraklar, acın da bitmeyecek alacaklın da. 

Bin yıllık topraklar, bir canın var; canının yanında da diğer yarın. Ancak birlikte kaybolursunuz. Toprakta bir canı bir de diğer yanı olanlar, marş söylemeden ölmeyecekler.

Hayati Koca

19.05.2018, Adana