İki güzel insanın acısına tanıklık etmek de varmış kaderde. Gündem ne kadar yoğun olursa olsun ölüm bütün gündemlerin önüne geçiyor işte.

Tuna Huş Adanalı. TRT ekranlarının siyah beyaz olduğu günlerde her akşam bize yurttan ve dünyadan haberler sunan, çocukluğumuzun efsane spikeri. 17 yıllık sessizliğini ölümle bozdu. Öbür dünyaya ne haberler götürdü kim bilir?

Sevgiyle gülen gözleri donup kalmış. Kararmış göğün mavisi. Son nefesini öğle saatlerinde verdiğini öğrendik haberlerden. Sımsıcak, hayat dolu bir insanken demek o da dayanamadı hayatın ağır yüküne, katlanılmaz oldu hastalığı. Can teslim edeceği gün 14 Şubat’mış meğer.  Ne çok türkü söyledi, ne çok misafir oldu evimize, gönlümüze. 

Seni “Bahçalarda barım var/ Bir heyva bir narım var/ Galem gaş gara gözlü/ Hoş bahışlı yârim var” türkünle tanıdık, gerisi kendiliğinden geldi…

Gün gelip öldüğü günü unutsak da biz onu hep içimize ince bir sızı bırakan şu türküsüyle hatırlayacağız:

Bizim ele bahar geldi

Meler kuzular kuzular

Dağlar çiğdem çiçek açmış

Kokar yazılar yazılar

Duman tüter bacasından

Anasından bacısından

Ayrı kaldık nicesinden

Yürek sızılar sızılar

Şahin çileye bürünür

Gurbet ellerde sürünür

Gülermiş gibi görünür

Yürekten ağlar bazılar

Biliyor musun Nuray Hafiftaş artık sen göremesen de cemreler kapımızı çalmak, bahar gelmek üzere…

Hayrettin DURMUŞ