Şia, sadece Hazret-i Ali'yi, Hazret-i Hasan'ı, Hazret-i Hüseyin'i sevmek değildir. Böyle olsaydı, biz Sünnilere kimse yetişemezdi.

Şia, farklı Akaid'i, fıkhı, Hadis geleneği oluşmuş sistem manzumesidir. Kitapları, tarihi olaylara bakış açıları değişiktir.

Lanetlemek yeni duyulan bir acı gibi dövünmek, Bunu bir seramoni, acı mizanseni yapmak asla caiz değildir. Bunu Mevlana bir hikayesinde canlandırır. Bir alim, Halep'te Şiilerin dövünmelerini seyreder. Bunlar niye dövünüyorlar diye sorar. Onlar da Hazret-i Hüseyin şehit edildiği için derler. Alim derki " Allah Allah, bu haber buraya bu kadar geç mi ulaşmış."

Şia'nın lanetleme geleneğine, Özellikle Hazret-i Ebubekir, Hazret-i Ömer, Hazret-i Osman'ın Müslüman olarak öldükleri konusunda sessiz kalma tezlerini hoş görmek mümkün değildir. Medine'de Şia'nın Hadis kitabı Nehcülbelâğa'yı incelemiştim. Giriş bölümünde nakledilen Hazret-i Ali'ye atfedilen Hazret-i Ebubekir'e,Hazret-iÖmer'e Hazret-i Osman'a saldıran menfi ifadelerini görmüştüm. Bunları, Hazret-i Ali'ye ait bir ifade kabul etmek, hoş görmek, tevil etmek mümkün değildir.

Lanetleme seremonisi ile Hazret-i Hüseyin'in öldürülmesi olayı için mersiye yazmak aynı değildir. Çok üzülmek Sünnî geleneğidir. Lanetleme, dövünme, kendi vucuduna acı çektirme Şia geleneğidir. Mersiye yazmak, öldürülmelerine gerçekten üzülmek Sünni geleneğidir. Savaşta herkes ölebilir. diye düşünmek yanlıştır. Hazret-i Hüseyin herkes değildir.

Keşke edebiyatçılarımız Sünni gelenekteki mersiyeleri böyle bir acı gününde sergileye bilselerdi. Hazret-i Hüseyin'in şehadetine sessiz kalmak tezi, ne kadar iyi niyetli olursa olsun meşru düşünce değildir.

Ömer bin Abdülaziz'e Sıffın Savaşını sormuşlar, elimiz dokunmadı, dilimiz de dokunmasın demiş. Daha sonraki. alimler şöyle demişler Evet bu doğru. Ancak o devirde yaşasaydık, Hazret-i Ali saflarında olmak isterdik.

Hazret-i Hüseyin'in şehadeti, yani kanı, başının kesilmesi Emeviler'de Hadis geleneğine yol açmıştır. Ömer bin Abdülaziz hutbelerin sonunda tekrar edilen lanetleme ifadelerini kaldırmış halen devam etmekte olan "İnnellahe ye'muru bi'l-adli" diye başlayan ayeti okunur hale getirmiştir.

Bu konularda söylenecek söz çok, ancak konu başlıklarını özetledik.