Recep Bey!

Hani siz son dönemde beni ?samimiyetsizlikle? suçluyorsunuz ya; ben de tüm içtenliğimle size bir mektup yazmak istedim.

Anayasa değişikliği ile ilgili öneri paketinizin çok yerinde ve doğru olduğunu biliyordum.

Bunu çalışma arkadaşlarıma da uzun uzun anlattım.

Yanlış politika izlediğimizin farkındaydım.

Ne yazık ki, muhalefetin gereği bu:

Zaman zaman sizi kıracak, incitecek sözler söyledim.

Kimiz zaman da galeyana gelip maksadını aşan cümleler sarfettim.

Öyle gerekti.

Bunu anlayışla karşılamanızı umuyorum.

Yine de Bahçeli?ye göre ölçülü davrandığımı düşünüyorum.

Malumunuz; seçmen yenilgiyi sevmez: Sonucu kafamıza göre yorumlamamızı da buna atfedin lütfen. 
 

Bu mektubu size şunun için yazdım:

Yaklaşmakta olduğumuz genel seçimler öncesi ?anayasa karşıtı? bir parti olarak algılanmak istemiyorum.

Bu yoğunlukta yeni bir Anayasa?nın hazırlanıp meclisten geçmesinin mümkün olmadığını da biliyorum. Ne var ki vatandaşımız Anayasa konusunda ne denli duyarlı olduğunu gösterdi. Sizi ?Anayasa ile ilgili değişikliğe? zorluyorum ki, sandıkta biraz şansım olsun?

Hani siz referandum sonunda değerlendirme yaparken ?Her seçmeni tek tek dinlemeli, anlamaya çalışmalı, onunla empati kurmaya çalışmalı? diyorsunuz ya?

Beni de biraz dinlemenizi istiyorum.

Her ne kadar oy kullanamamış olsam da, beni de anlayın?

Bu şekilde davranmasam, koltuğum sallanacak; seçimlerden umudumu büsbütün kaybedeceğim.

Birbirini yiyen, sürekli didişen Türkiye solundan zaten bir iş çıkmayacağını ikimiz de biliyoruz. Ben de kısa günün karı ne yapabilirsem ona çabalıyorum?

İzin verin, bir şeyler yapıyor görüneyim; böylece geçinip gidelim.

Saygılarımla

Kemal Kılıçdaroğlu

?. 

Elbette böyle bir mektup yok.

Bu gerçeği ifade etmek de belli bir ?samimiyet? ister.

Siyasetin temelini çıkara oturtanlar, göründüklerinden hep farklıdırlar.

Onların ağzından doğruları  duyabilmenin bir tek yolu da maalesef, onların ağzından konuşmaktır. 

Kulağınız sizin değil mi? 
 
 
 

Ahmet Yürekli

27.09.2010, Çamlıca.