Geçmişi Türk Ocakları geleneğinden gelen Hüseyin Nihal Atsız, eğitimizde Milli kültürden sapma var, komünist propaganda yapılıyor teziyle, Milli Eğitimde üst düzey görev yapan Sabahattin Ali’nin adını da anarak “Hükümet’e ve Cumhurbaşkanı İnönü’ye Açık mektup” başlığıyla Komünist faaliyetlerin bir listesini sunar, Nihal Adsız hakkında Maarif Vekaleti’nde Genel Müdür Sabahattin Ali tarafından dava açılır. 26 Nisan 1944'te Ankara'da başlayan ilk mahkeme, dönemin gençleri tarafından hınca hınç doldurulur. Mahkeme, 3 Mayıs 1944'e ertelenir.. 3 Mayıs 1944 davanın ikinci defa görüldüğü gündür.

Muhtemelen Cumhurbaşkanı İsmet İnönü’nün ve Başbakan Şükrü Saracoğlu'nun bilgisi altında, Üniversite içi kaynar. Bu mahkeme etrafında nümayiş yapılacağı açıktır. Milli Eğitim'de komünist faaliyetlerden Başbakan Şükrü Saraçoğlu’nun rahatsız olduğu açıktır. Bazen ifade etmiştir de. Belki de halkın reaksiyonu ortaya çıksın da Milli Eğitimdeki bu gizli çalışmaların önü kesilsin ister.

Nümayişleri önlemek için önceden hiçbir tedbir alınmaz.
Mahkeme çevresi ve salonu hiç tahmin edilemeyecek tarzda öğrencilerle doldurulur. Mahkeme esnasında tezlerini ayrıntılı ortaya koyan Hüseyin Nihat Atsız saatlerce konuşur.
Yargılama sonuna doğru, Mahkeme çevresi Jandarma ve polis tarafından basılır. Reaksiyon ve çatışma olur. Askerler ve polisler gençleri coplayarak tutuklarlar.

Tutuklamalar, önceden tespit edilen listeye göre yapıldığı tezi vardır. Çünkü o gün orada olmayanlar bile evlerinden toplanır. Sonunda büyük eziyet uygulansa da çoğu salınır.
Sadece listede olan profesörler, öğrenci liderleri ve ast rütbeli subaylar kalır.

Yirmi üç kişi tutuklu kalır.. Bunlardan onu, çeşitli cezalara çarptırılırlar. Yargılama sonucunda, Zeki Velidi Togan (Prof), Hüseyin Nihal Atsız (öğretmen-yazar), Alparslan Türkeş (O zaman üstteğmen), Reha Oğuz Türkkan (Öğrenci lideri Daha sonra Prof.), Cihat Savaş Fer, Nurullah Barıman, Fethi Tevetoğlu (Öğrenci lideri, daha sonra Milletvekili), Nejdet Sançar (Öğrenci lideri Daha sonra Prof.) , Cebbar Şenel ve Cemal Oğuz Öcal(Şair öğretmen) çeşitli cezalara çarptırıldılar. Bir çok öğrenci okullarından atılırlar. Biri de Osman Yüksel Serdengeçti (meşhur yazar, daha sonra Milletvekili)dir. Kendisinden Necmettin Erişen ile beni evinde misafir ettiğinde, sabaha kadar sohbet ettiğimizde (1968), bunu da sordum. Sonra bir zaman yazarım. "Ankara dışında idim. İspatladım ama gene de bir emirle, son sınıfın son ayında okuldan atıldım" dedi

Lise öğrenciliğimde şair Cemal Oğuz Ocal’ın bizzat yaşadığı işkenceleri anlatan bir eserini okumuştum. Tahammülü imkansız ve okuyanı bile çıldırtan işkenceler… Başın üzerinde yüksek voltajlı ışık tutup, başı zonklatmak, elektro şoka tutmak gibi. Genç Subay Alpaslan Türkeş’in ayak tırnakları kelpetenle sökülür. Daha neler, neler...

Bu olaydan sonra hükümet bir taşla iki kuş vurur. Başbakan Şükrü Saraçoğlu, kendisi de Türkçü olduğu halde, hem Türkçülerden kurtulur. Hem de Milli Eğitim’de ve devletin Solcu komünist kadrosunda büyük tasfiye yapar. Nitekim çok daha sonra Sabahattin Ali (1948) Rusya’ya kaçmak için Bulgar sınırından geçerken vurulur. İstihbaratın öldürdüğü muhakkak gibi. İnönü öldürtmüş olabilir mi? Bilgisi altında mı ? Bilemem.

1968’den sonra bu tarih, Türkçüler günü olarak anılmaya başlar. Rahmetli Alpaslan Türkeş, bu tarihi, Türkî devletlere taşır. Ben hac’da bir Dağıstanlı Türk'e Türkiye'den bildiklerini say dediğimde hemen Başbakan Demirel ve Alpaslan Türkeş demişti. Onun vefatından sonra bu tarih fonksiyonunu kaybetti sadece seremoni günü oldu. Bu tarihe o zamanki CHP’liler bile önem verirlerdi.
O günlerde büyük sıkıntı çeken dava adamlarına Allah'tan rahmet diliyorum.
Bu gün 3 Mayıs Türkçüler Günü…

İrfan Küçükköy Hoca

NOT: Türkiye’de İslam’ı içerik dışı bırakan ırkçı Türkçülük hiç olmamıştır. Bu konudaki isnatlar ciddi inceleme ürünü değildir.
Türk Ocakları dindarlıkları bilinen kişiler tarafından kurulmuş, illerde, ilçelerde müftülerin öncülük ettiği bir kuruluştur. Yakında bir tanıtım yapmak istiyorum. Lütfen isnatlara kanmayalım.