Yerel basında da gazeteci yedi canlıdır

Yerel basında gazeteci, istese de kendini saklayamaz; gazetecinin duruşu meydandadır ve her gelişmeye tavır almak zorundadır; gelişmeleri anbean takip edip haberi doğru, yorumu dürüst yapmak için, haberciliğin gereğini yapmak için kimseden çekinmediğinden gazetecinin gözü karadır.

Yerel basında, onurlu ve sorumlu gazetecilik yapanlar, gazeteciliğin delileri, gerçek haberciler yol alır.

Sahte gazetelerin ve gazeteciliğin sırtından geçinenlerin popuyu koltuğa yapıştırıp, sabah 9, akşam 17.00 saatleri arasında, masada meşgul olma görüntüsü vermekten başka bir şey yapmadıkları bilinir. Belli reklam verenlerin pervanesi olmakla ya da sadece iktidar partili belediye başkanlarının toplantılarına katılmakla gazetecilik olmaz.

Dolayısıyla bu ülkede istediğiniz şehre gidin, yerel basında herhangi bir gazetecinin omuzuna yavaşça dokunun, bin ah işitmeye başlarsınız..

Anadolu’da gazetecilerin dertli olmasının pek çok nedeni vardır.

Gazetecilikte Yiğitlik

Anadolu’da bir şehirde bir yerel gazete yayını yapacaksanız; amatör anlayışla çırpınan kadronun ve gazeteye yürekten destek olan dostlarınızın olması gerekir.

Gazetecilkte tepeden tırnağa herkes gazeteciliği heyecanla yapmak zorundadır. Gazeteci ruhu taşmıyana kesinlikle yer yoktur yerel basında. Bu yüzden yerel basında gazeteye sıkça ziyarete gelen herkesin kahveyi nasıl, çayı hangi oranda demli içtiğini bilen ve buna göre servis eden çay ocağı sorumluları bile vardır .

Haber alma, düşünme ve düşüncelerini ifade etme ihtiyaçlarını karşıladığından gazetecilik bir kamu görevidir; toplumun bu temel ihtiyaçlarının karşılanmasından kendini sorumlu hisseden yiğit gazeteciler, sosyal sorumluluk duygusu yüksek reklam verenler ve tutkulu okurlar hiçbir zaman eksik olmaz.

Yerel basında bütçe küçüldüğünden kadro daralır ve ücretler küçülür.. Dar kadro ve kazancı düşük çalışıldığı halde yerel gazeteler arasında da o küçücük işletmelerin içinde de rekabet vardır.

Son nefesine kadar bilgisayarın başında çalışan, ajanslardan gelen haberleri işleyen, çeşitli kaynaklardan teyit eden, usta gazeteciler gerekir son tahlilde yerel basında bile.

Editoryal bağımsızlık için can veren gazeteciler yetiştirdi bu topraklar. Şöyle bir dolaşsanız yerel basında; abide kişilikleriyle gazetecilikte dikilen yiğitlere çok rastlarsınız..

İsmini verdiğiniz herhangi birini, dünyanın öbür ucunda da olsa, yarım saat içinde bulup, sizin telefonunuza bağlayan santral operatörleri vardır mesela. Santraldeki, resepsiyondaki dahi iletişimciler olmasa yerel basın felçtir..

Hem piyasaları çok iyi takip eden, hem bu kentteki bütün sendikaların ciğerini bilen elemanlar vardır. Ekonominin nabzını onlar tutar. Toplumdaki sosyal adalet talebini sürekli merkeze taşırlar.

Haberdar olup haberdar etmek, toplumu uyanık ve diri tutmaktır bütün dert. Gazeteciliğin üç ilkesi vardır: 1.Sevgi. İnsan sevgisi, halk sevgisi, millet sevgisi.. 2. Dürüstlük. Hakikate sadakat. Güvenilirlik. 3.Cesaret. İktidarın ve gücün karşısında hakikati söyleyecek kadar yürekli olmak.

Gazeteciliğin Temelindeki Dostluk

Kuşkusuz her haberin altında bir imza vardır, haber namustur..

Yerel basında gazeteciyle okuru yüz yüzedir; daha doğrusu gazetecilik Anadolu’da birincil ilişkidir.

Yerel basında gazeteci, günlük alır karnesini.. Adın kötüye çıktı mı evine ekmek götüremezsin. Çünkü Anadolu’da yerel basında gazetecilik yapmak haberdeki her kelimenin her an hesabını vermeye hazır olmayı gerektirir.

Ülkesini seven, dürüst ve yürekli gazeteciyi, iyi gazeteciyi, yiğit gazeteciyi toplum her zaman baş tacı etmiştir. Yerel basında çalışıyor denmez iyi gazeteci her yerde, çarşıda pazarda sürekli saygı görür.. Herkes bir haber yetiştirir onun yazılması için, gazetede yayınlanması için. Ertesi gün kendi haberini okurken ya da kaynaklık ettiği haberi okurken gazeteci işini yaptığından saygı duyulur yalnızca.

Dostlukla temellendirilir gazetecilik ve basın ahlakını çiğnememek gerekir; iyi insan da olsa kötü gazetecinin yüzüne bakmaz kimse.

Sahte Gazete Ve Kahraman Gazeteci

Şimdiki sahte gazeteler ve kuklalar diyorlar ki..

“Devlet yerel gazetelere daha çok maddi destek versin. Günde 200 tane bile satılmayan gazeteye milletin kesesinden para aktarsın. Yoksa yerel gazetecilik ölüyor” .

Siz bana yukarıda saydığım nitelikleri taşıyanlardan bir kadronun yarısını bir gazetede bir araya getirin, ben size iki ay içinde günde en az 10 bin traj yapan şehir gazetesi yapayım…

Bu saydıklarım benim ruhum, benim tarzım, benim yöntemim.

Bu kahraman gazeteci modelidir: Siz, cesaretle iktidara kafa tutabilen, her haberin ayrıntısı ile bizzat ilgilenip, mermiye kafa atabilen kahraman gazetecinin haksız yere el konulan mallarını geri verin, bakın iki ay içinde günde en az 5 bin adet satan gazete yapıyor mu, yapmıyor mu?

Gazete, her gün sabah doğar gün bitmeden de ölür. Yerel basında da olsa gazeteci yedi canlıdır, her hafta gündemi takip ederken ölür ölür dirilir. Bir şehirde çok iyi gazeteci varsa gazetelerin biri kapanır biri çıkar. En kötü şartlarda dergi yayınlanmaya başlanır.. Kitap yayınlamak ise gazeteciliğin şanındandır.

Kuklalar, sahte gazetelerde bugün çok rahat. Kendilerini gazeteci sanıyorlar ve öyle sunuyorlar. Şehir, sahte gazetelerden başlar kokmaya.

Yaptıkları gazeteler, günde 200 tane bile satılmadığı için de kabahati kendilerinde görmüyor, sektöre, konjonktüre yüklüyorlar suçu da..

Mehmet Yürekli

Adana, 9 Aralık 2020