Şiir yazalım oğlum, meydan okuyalım dünyanın efendilerine!

Şiir yazalım oğlum, meydan okuyalım dünyanın efendilerine!

Bir hikâye yazalım lan!

Sövelim şerefsizlerin gelmişine geçmişine!

Şiiri tam en gür yerinde patlatalım;

sonrasını isteyen, yüreği yeten yazsın!

Önce haddimizi bilelim,

sonra ekmeğimize, namusumuza göz diken itin kopuğun

hakkından gelelim!

Allah’tan başka kimseye eyvallah etmeyelim,

bu sokaklar, bu şehirler, bu ömür bizim!

Şiir yazalım lan,

meydanlarda, köşe başlarında,

bir bildiriden daha sert, bir kurşundan daha sıcak okuyalım!

Sözlerimiz taştan olsun,

taşlaşmış kalpleri çatır çatır kırsın!

Şiir yazalım lan,

bu çağın yavşaklarına,

üç kuruşa şerefini satıp köpekleşenlere inat,

onurumuzla dimdik duralım!

Şiir yazalım lan, şiir!

Kalpsiz zamanların ortasında,

bir avuç inatçı kalp gibi parlayalım!

Şiir yazalım oğlum,

meydan okuyalım dünyanın efendilerine!

Bilsinler:

Ne kadar teknolojileri, orduları, servetleri olsa da

Allah’ın hükmü karşısında

hiçbir bok ifade etmeyecekler!

Şiir yazalım lan!

Hayatı bir film gibi seyretmek değil,

filmin içine dalıp,

kan ter içinde sonuna kadar yaşamak gerektiğini bağıralım!

Şiir yazalım lan!

İsterse gökleri delerler,

isterse yeni dünyalar kurarlar,

bir ölüm nefesiyle toz olup savrulacaklar!

Şiir yazalım lan!

Teknolojiyi tanrı belleyenlerin suratına tükürelim,

ne yaparlarsa yapsınlar,

toprağın altında aynı çürümüş tenle, aynı acizlikle yatacaklar!

Şiir yazalım lan !

Ve inadına o yıkılmayacak sancağı,

daha sıkı kavrayalım….

Hakkı Koçpınar