Üsküdar?da bir Nisan akşamı;

yağmurlu, rüzgarlı ve tenha.

Ve ben, denize bakarak başlatıyorum içimdeki yolculuğu.

Aşklarım geliyor gözüme, umutlarım,

bulmaya değil belki kaybolmaya

girdiğim o amansız sevda.

Mevsimler üslupsuz, duygular seyyah,

gönlümünse cesareti yok önümdeki hayata.

İçimde, birbirini arayan yıkık şehirler;

ve ben sığınmadan hiçbir duldaya,

yağmuru yoruyorum saçlarımda.

Hangi balık omuzlayabilir bu denizi

gök yırtılırken martı çığlıklarıyla?

İtirazın ne hükmü var üstelik

hayatın bizi yerleştirdiği fotoğrafa?

Hoş geldin gam

ve dinmek bilmeyen

iç kanamam.

Ahmet Yürekli

15.04.2012, Üsküdar.

[email protected]