Ya Rasulallah!

?Biz seni alemlere rahmet olarak gönderdik? diyordu Allah Azze ve Celle.

Alemler seninle şeref buluyordu,

İçindekiler seninle anlam kazanıyordu.

Her şey Sen?din.

Her şey Sen?dendi.

Bütün mahlûkât ve melekût,

Sen varsın diye indiler varlık sahnesine.

Kelimeler, kavramlar, duygular,

Hep seninle anlam buldular.

Önce Sen?de hayat buldular,

İlk önce Sen?de ?olması gereken? hale geldiler.

Ham idiler,

Sen?de olgunlaştılar.

Şiirler, manzûmeler,

Seni anlatmakla ihyâ oldular.

Şairler seni anlatmak için yarıştılar,

Çünkü biliyorlardı ki sana dair,

Söylenecek bir tek söz,

Ölümsüzlüğün yegâne şartı idi.

İnsanı insan yapan değerler,

Ahlâkı yücelten,

İmânı kâmilleştiren sebepler,

Hepsi ama hepsi Sen?de mevcuttu.

Sıdk?ınla temâyüz ettin ilkin,

Ne dilinde ne  kalbinde ne gönlünde,

Ne de bakmaya kıyılamayan,

Bakınca da doyulamayan o mübârek çehrende,

Yalanın zerresi dahi bulunmuyordu.

Ne varsa yalana dair,

Hileye, sahte?ye dair,

Senin nazarında yok oluyorlardı.

İşte bu yüzdendi ki insanlar,

Seni tansın tanmasın,

Hele ki sana düşmanlık edenler,

Onlar dahî bilerek, isteyerek,

?Muhammedü?l-Emîn? diyordu.

Ve bu sebeptendir ki Rabbin sana,

Ebû Bekr?i Sıddık?ı yoldaş eyliyordu.

?Mağaradaki ikinin biri? kılıyordu.

Sonra  adaletin vardı.

Yeri, göğü tutan,

Hiç şaşmıyordu kantarın topuzu,

En yakının bile olsa,

Ciğerpâren Fatıma dahî olsa,

İllâ ki adalet illâ ki adalet diyordun.

Hani bir gün gelmişlerdi de sana,

Suçlu birine şefaat dilemek için.

Demiştin ki:

? Vallahi kızım Fatıma dahî olsa,

Aynı suçu işlese,

Onun da ellerini keserdim.

Çünkü sizden öncekiler,

Güçlüyü korudukları,

Zayıfı ezdikleri için helâk oldular.?

Adli ilâhi böyle idi,

Böyle hükmetmeyi emrediyordu.

Böyle olduğu için köle ile efendi,

Zayıf ile güçlü,

Siyah ile beyaz,

Aynı potada ?insan? olmanın şuuruna erdiler.

Ömerü?l-Fâruk asırlardır,

Adaletiyle nam salmışsa cihana,

Hattaboğlu?nun mayasını sen çaldığın içindi.

?Haya  iman?dandır.? demiştin.

İmrenilesi bir haya duygun vardı,

Öyle ki;

Mekke?nin ve Medine?nin,

Gelinlik çağdaki kızları bile,

Bu kadar hassas değildi.

?Utanmadıktan sonra dilediğini yap? diyordun.

Öyle ya;

?Utanmadıktan sonra dilediğini yap.?

İşte bu yüzdendi ki Rabbin sana,

Senin gibi hayâlı,senin gibi iffetli,

Osman?ı Zinnûreyn?i damat kılıyordu.

Cesaretinle, şecaatinle,

Örnek oldun sonra bizlere.

Hiçbir şeyden korkmayışın, çekinmeyişin,

Düşmanın üzerine atılışın,

?Seni benim elimden kim kurtaracak? diyen kafiri:

?Allah Azze ve Celle? diyerek yer ile yeksân edişin?

?Aman? dilenince de senden,

Merhametlilerin en merhametlisi,

Şefkatlilerin en şefkatlisi sen?din.

İşte bu yüzdendi ki Allah sana,

Haydâr-ı Kerrâr Ali?yi dost  eyledi.

Hamza?lar, Enes?ler, Bilâl?ler, Ammar?lar, Yasir?ler,

Mus?ab?lar, Halid?ler, Hanzala?ları,

Yâr eyledi Sana Alemlerin Rabbi.

Efendim!

Allah sana hep güzel olanı lütfetti,

Güzel olduğun için.

Eşsiz olduğun için.

Sadıkları  yoldaş eyledi,

Sıddîk olduğun için.

Adalet sahibi olanları dost eyledi,

Âdil olduğun için.

Sâlihleri ümmet eyledi,

Sâlih olduğun için.

En güzelleri lütfetti,

En güzellere layık olduğun için.

Her ne kadar sen istemesende,

Rabbinden dilenmesende,

?Şükreden bir kul? olmak istesende hep,

Rabbin buna razı gelemezdi.

Çünkü habîbi idin,

Çünkü Rasûlü idin,

Güzeldin, eşsizdin,

Her şeye sen layıktın.

Ve çünkü;

Her şeyi senin nûrundan yaratmıştı,

Seni  ?Alemlere rahmet? olarak göndermişti.

Bünyamin Demirtaş