Son günlerde İstanbul’da bir dürümcü videosu dönüp duruyor.

“Seksiz bin dört yüz lira maaşla elaman bulamıyorum. Millet iş beğenmiyor” tekerlemesi ile devam ediyor.

Videoyu ilk gördüğümde netflıx tarzı küfürler geldi ağzıma.

Üç kuruş para kazanınca insanları köle olarak gören şımarık, ukala, yavşak patron bozmalarının çağrıştırdı bu adam.

Ağzında sakız varmış gibi kıçı başı oynayarak konuşanları sevmiyorum.

Diyelim ki öyle bir maaş var. Peki çalışma saati ne kadar?

Tam on altı saatmiş.

Nereden baksan saçmalık.

Muhtemelen haftalık izin günü bile yoktur.

Var olduğunu varsaysak haftalık çalışma saati 108 saat.

Yasal sınır 45 saat.

İnsanları babasının malı yada köle olarak gören işveren vahşiliğini onaylamak mümkün değil.

Hava atmak için “sigortasını ödüyorum, yemek veriyorum” diyenlerin konuşmalarının anlamı yok.

Elbette öyle olacak, yasa bunu emrediyor.

İnsanlıkta bunu emrediyor anlayana.

Sanayi Odaları ara elaman sıkıntısından bahsediyor.

Doğrudur.

Başka bir doğru daha var ihracat rekoru kıran işverenlerin maaşları asgari ücret boyutundan yukarı taşıyarak özendirici hale getirmeleri gerekmektedir.

Kimse kusura bakmasın çalışanlar mutlu değilse o işyeri benim nazarımda değersizdir.

Önemli olan sadece işverenin değil herkesin kardeşçe huzurlu olduğu işyeridir.