Emsalsiz Bir Kul?

Cenâb-ı Hak buyuruyor:

?Rahmân'ın (has) kulları onlardır ki, yeryüzünde tevazu ile yürürler ve kendini bilmez kimseler onlara laf attığında (incitmeksizin) "Selam!" derler (geçerler).? (Furkan, 63)

Rasûlullah (sav) buyurdular:

?Siz beni, hakkım olan derecenin üzerine yükseltmeyiniz! Çünkü Allah Teâlâ beni rasûl edinmeden önce kul edinmişti.? (Heysemî, IX, 21)

Nebiyy-i Ekrem (sav), Kâbe?yi tavâf ederken ayakkabısının bağı koptu. Bir kişi hemen kendi ayakkabısının bağını çıkarıp Efendimiz?in ayakkabısına bağlamaya başladı. Bunun üzerine Allah Rasûlü (sav) bağı çıkardı ve şöyle buyurdu:

??Bu, kişinin kendisini tercih ederek arkadaşlarından üstün görmesidir. Ben tercihten (yani kendini başkasından üstün tutmaktan ve kendi işini başkasına gördürmekten) hoşlanmam!? (Heysemî, III, 244; IX, 21)

İnsanlara hidâyet tevzî eden ve onlara sonsuz bir saâdet hayâtının yolunu gösteren Allah Rasûlü, bu ebedî faydası mukâbilinde bile en ufak bir dünyevî menfaat beklemiyor, son derece müstağnî davranıyordu. (Osman Nûri Topbaş, Rahmet Esintileri, Erkam Yay.)

Her Güne Bir Esma-ül Hüsna (Allah?ın En Güzel İsimleri)

en-Nûr: Nurlandıran, nurun kaynağı, âlemleri nurlandıran, simalara, zihinlere ve gönüllere nur yağdıran, kulunun iç âlemini nurlandırarak onu hidâyete kavuşturan, hakkı, doğruyu görmesini sağlayan demektir.

Kısa Günün Kârı

Tevazu da Rahmet Peygamberimizi örnek alalım.

Lügatçe

tevazu: Alçak gönüllülük, gösterişsizlik.

tevzî: Dağıtma.

mükâbil: Karşı, karşılık.

müstağnî: Elinde olanla yetinen.