Âraf

Âraf

I

Geliyor üstümüze bir yakup titremesi

değişimin belirtisi şapkanın ironisi

Kutlu öğleüstü ve akşam üstü

özellikle şimdi akşam üstü

Hiç eskimiyor ortadoğuda zaman

çünkü en verimli bir alçı

Dinç vakur sade genç elleri

belirledi açıkça kutsal kitapta bütün kelimeleri

Sözü alıp bindi sağlam at gibi üstüne

ömrümüzün orağı gamı alıp kırdı

Ölümse sabırlı bir hüma kuşu

hannâne direği ölçüledi varoluşu

Denizi bir solukta içtim de

tuz ve toprak kaldı geride

İştahlıyım bağımsızlığa savaşa özgürlüğe

bu ilkeler her ülkede girecek yürürlüğe

II

Konuşma sırası geldi mi bana anne

ortadoğu çocuğu değil miyim anne

düşünüyorum o halde savaşacağım anne

Damarlarım uzadı

ak bir kımıltı kapladı petrol damarlarını

ülkem boru

Savaş benim arkadaşım anne

durmadan mukavemet anıtları dikiyoruz her

santimetre karesine ortadoğunun

Bölünemez ortadoğu

sınır

taşlarıyla

Çoğuz

biz

anne

Çevremde

muştu dağıtan

kesiksiz artan

her çocuk

bir komutan

Parmaklarımız kabardı bir geyik karnı oluverdi

ileride görüyoruz putu kıran ibrahimi

bizi yanına çağıran ibrahimi

Bizi özgür eden

putu kıran özgür eden

hep o ateşte yanmayan güçlü ibrahim

Çoğaldılar

birbirlerine destek olup

daha çoğaldılar

O

sesin

yankısını

betondan sağlam

bastırdılar göğüslerine

yeni bir eylem yüklediler

kelimelerine bile

/gözlerin şiirin ekmeği gibi

geliyor eylemin bitiştiğinde

ey sevdanın has buğdayı/

Damladı yere

bir damla yağmur

bir damla eylem

bir damla yağmur

bir damla eylem

III-A

ahbes a commencé de nouveau à s?enfoncer

dans une fonderie en pierre de l?absurdité

pendant cette année et bien cet été

notamment dans les universités

profondément

rapidement

absolument

et voilà

un crime et chàtiment

? idole se trouver devant vérité

? bien sür impossibilité

III-B

Yani içinde tarihin dolaşıyor bir sarı kedi

yani bir batı kedisi

Kafka dağı ve kamünün sisif efsanesi

önemli değil aşılacak kaf dağı unutma bu sesi

Ve bağdat ve kufe ve trablusgarp ve ürdün

daha dün biraz erzurum biraz maraş biraz istanbul

Kutlu bir el bağlamıştı kentleri birbirine

evreni kaplayan bir iple

Bir sara çarpmışlığı bulaştıysa da

cinler oturup beş taş oynadıysa da

Evreni bir ev yapan bir düşüncenin

çevresinde toplandılar ortadoğu oğulları

Deniz kabardı ve silindi soluğu önünde yiğidin

dağlar geriye geriye çekildi soluğu önünde yiğidin

Değişti at mitralyöze sokaklarında ortadoğunun

ve deve her eve sevinç taşıdı durmadan onurla

IV

Zekâtla hac önderliğinde namazın

başlattılar eylemini çağımızın

Bir mutlu akımla aydınlattılar evleri

parmaklarım sürekli yeni bir devrimi getiriyor

Soluğumuz şandır

güneş devrimci soluğundan daha sıcak değil

Tüm yasalarda yazılı varoluş ayetleri

görüyorum iki bin yıl öncesiyle iki bin yıl sonrasını

Duydum çalışanın kıvançlı sağlam

inançlı yürek sesini toprakta

Nuri Pakdil, Edebiyat Dergisi