nâcizâne mümkün mertebe kendimce önemli gördüğüm bir hususu zaman zaman yazmaya çalışıyorum.. kelimeleri özenle seçerken anlaşılabilsin diye imlâ kurallarına uymaya âzâmi gayret sarf ediyorum.. buna rağmen elbette hatalarım oluyor.. bunu yaparken de; daha okunaklı olması ve gözleri daha az yorduğu bilinen küçük harleri kullanıyorum.. büyük ve küçük ayırımı latin alfabeye ait bir husustur.. bu itibarla kendi harflerimden bir gecede zoraki koparılmışlığın tezâhürü latin harflerini imkan dahilinde olsa hiç kullanmayacağım.. benim yazarken allah'a olan saygım o'nu kısaca “hz.” diye değil! hazreti, kısaca “cc” değil celle celâluhu, gibi sena ile tesbih etmeyi.. o'nu anarken takdis ve tesbih lafızlarını hiç yüksünmeden yazmayı kendim için şiar edinmişliğimi gurur ile söylemek isterim.. selamı “sa”, aleykum selam ve rahmetullah ı ise “as” olarak kısaltan bir literatürü şiddetle tenkid eden ben; lafzatullahı bir tecvid kuralı olarak nasıl okunacağı kaidelere bağlanmışlığına inat, nasıl yazılacağına dair hiç bir kaidenin olmaması dikkate şayandır.. kendi harflerimiz ile الله yazdığımızda hep aynı yazarken, latin harflerinin sadece elif'inin (A harfinin) büyük harf olmasının nasıl bir saygının ifadesi olduğunu doğrusu anlamakta zorlanıyorum.. şayet bu anlayışı doğru ve elzem kabûl etmiş olsak ALLAH diye yazılmış olması daha fazla saygıyı hak etmiş olması hasebiyle gerekmez mi!? oysa bizim inanç literatürümüzde allah'ı hamd ile tesbih etmenin kaideleri vardır.. allah celle celâluhu ve celle şânuhu.. allah'u teâlâ ve tekaddes hazretleri.. cenab-ı allah.. hakk teâlâ.. allah-u azimüşşân.. allah-u zül celâl.. allah azze ve cell.. ve buna benzer daha yüzlercesi..

nice gereksiz şeyleri yazmaya ya da okumaya vakit ayıran günümüz insanının dini literatüre ait kelimeleri internet medyasından mülhem kısaltarak yazmış olması oldukça manidar bir durumdur. oysa parmakların yazdığı her kelimenin hesabını vereceğimiz bir güne iman etmiş bir kişi olarak hamd ve senayı, tesbih ve takdis kelimelerini o’nun hatırına tam ve eksiksiz yazılması gerektiğini düşünüyorum..

biz kendi inancımızı kendi düstur ve umdelerimiz ile hayatımıza ikame gayretinde olmalıyız.. bırakalım başkasının harflerinin kuralları kendilerini yaşata-dursun.. allah yazarken ki (Allah, inşeAllah gb) büyük harf hassasiyeti temeli olmayan bir husustur ki; bana geçmişte bir kişinin söylediği mes'eleyi hatırlattı.. "kâbenin ikinci katında namaz kılınmaz çünkü kâbe aşağıda kalıyor" sonra " secde anında allah'ın ismini söyleyemezsin.. çünkü allah'ın ismi ayakların altında telaffuz edilemez.."

böyle diyen birisiyle karşılaşmış olduğumu esefle ifade edeyim ki; bu kişinin iddiası saygı değil..! düpedüz yeni bir din ihdas etmektir..

muhammed emin / 1443 cemaziyelevvel