Sait Özdemir: Veren de O, alanda; Nedir senden gidecek..

Veren de O, alanda; Nedir senden gidecek.

İtiraf etmeliyiz ki, dışımızdaki değil, içimizdeki dünya bizi mahvediyor ve genellikle felaketten kaçalım derken kendimizi onun içinde buluyoruz... der, John Lubbock.

Cüneydi Bağdadi Hz. hiç mülk edinmemiş "Hayatımda abdest almak için bir maşrapa olsun yeter" demiş. Sonra çeşmeye maşrapasını doldurmaya inmiş. Bakmış ki bir çocuk eliyle su içiyor. Elinde ki maşrapayı da kaldırıp atmış, "Buna da gerek, yok bunsuz da alınır" demiş.

Hayat dedikleri bir imtihan sa eğer; asla vazgeçmemeli sevmek ve öğrenmekten. Tıpkı, her şeye sahip olamayacağımız gibi...

Elinizi vermeye alıştırın, bir gün can vereceksiniz. Kerim Kitabımız; "İman ederek salih amel işleyenlerin amelleri zayi olmaz. Biz onu yazmaktayız." (Enbiya, 21/94.) derken hadis-i şerifte; Âdemoğlu öldüğünde amel defteri kapanır. Üç kişi müstesna onlar; sadaka-i cariye yapanlar, faydalı ilim bırakanlar, kendilerine dua eden salih evlat yetiştirenlerdir.”

” Veren de O, alanda; Nedir senden gidecek? Telaşını gören de can senin zannedecek!” der Necip Fazıl Kısakürek.

Sağlığını kaybedip, ölümle yüz yüze gelmeden önce, değerli olabilmeli hayat. Bunun için büyük acılar çekmemeli insan, küçük mutlulukları fark etmeli.

Ne, herkesi düşünmekten kendini, ne; kendini düşünmekten herkesi unutmamalı!

Bilmeli; çok kısa olduğunu hayatın; hep vermek ya da hep almak için...

Sadece, anlatacak bir şeyleri olduğunda değil, söyleyecek bir şey bulamadığında da dinleyebilmeli.

Dostları olmalı, ruhunun ve zihninin sınırlarını zorlayacak! Aklı ve kalbiyle katılabilmeli âlimlerin üstatların sohbetlerine...

Hafızası olmalı insanın; hiç değilse, aynı hataları, aynı bahanelerle tekrarlamaması için

Son olarak Üstad Necip Fazıl’ın “Can tende emanet gün gelip gider. Varlar varından gelen yine O’na döner.” dediği gibi canımız da ömrümüz de O’nun vergisidir. 

yazının devamı..