Sait Özdemir: Hayırlı Ramazanlar..

Hayırlı Ramazanlar.

Bulasıcı hastalık, evde kalma derken sessiz sedasız ramazan ayına da ulaştık. Rabbim tutacağımız oruçları yapacağımız maddi ve manevi ibadetleri kabul eylesin. “Ey İman edenler! Sizden öncekilere farz kılındığı gibi, sizin üzerinize de oruç farz kılındı. Umulur ki sakınıp korunursunuz.”(Bakara2/183)

İnşallah 23 Nisan Perşembe günü akşamı ilk teravih namazımızı kılacağız ve 24 Nisan Cuma sabahı sahura kalkacak ve o gün oruca başlayacağız. Rabbim devamına erdirsin. Ramazan ayı, hayır ve bereket ayıdır. Dua ve niyaz ayıdır. Şükür ayıdır. Günahlardan temizlenme, cehennem ateşinden kurtulma ayıdır. Peygamberimiz (sav) bu aydan söz ederken: “Evveli rahmet, ortası mağfiret, sonu cehennem azabından kurtuluştur” buyurmuştur. Sevgili Peygamberimiz (sas): “Üzerinden Ramazan ayı gelip geçtiği halde, gerekli sebeplere sarılmayarak affedilmeyen kişiye yazıklar olsun” (Tirmizi, Sünen, Deavat, 113) 

Ramazan ayı öyle bir aydır ki; maddi ve manevi olarak tüm mahlûkat bu ayı her haliyle yaşamaya çalışır. Bunu anlatan güzel bir öykü ile bugünkü yazıyı noktalıyorum.

• Sezai Karakoç: Oruç Ülkesi
• Sezai Karakoç’un Ramazan Penceresi
• Mustafa Yürekli:  ‘Sezai Karakoç’un “İnsan Ve Oruç” Şiirine İlişkin Birkaç Dikkat
• Yüksel Kanar: Oruç ve Zaman
• Mehmet Yürekli: Bu ay, iyilik ve yardım ayıdır..
• Ramazan sofralarında 'israftan kaçının' uyarısı
• Türkiye'nin yardım eliyle ramazanın bereketi dünyayı saracak
• Diyanetten evde teravih namazı kılacaklara uyarı
• Mukabele geleneği ramazanda Selimiye'den canlı yayınla sürdürülecek

Yaşlı çoban sürüsünü otlatmak için yaylaya çıktığında tepeye yakın bir elma ağacının altında dinlenir ve eğer mevsimiyse, onunla konuşarak: “Hadi bakalım evlâdım,” derdi. “Bu ihtiyarın elmasını ver artık”. Ve bir elma düşerdi, en güzelinden, en olgunundan. Yaşlı adam sedef kakmalı çakısını çıkartarak onu dilimlere ayırır ve küçük bir tas yoğurtla birlikte ekmeğine katık ettikten sonra, babasından kalan Kur’ân’ını okumaya koyulurdu.

Çoban, bu ağacı yirmi yıl kadar önce diktiğinde sık sık sular, bunun için de büyükçe bir güğüme doldurduğu abdest suyundan geriye kalanı kullanırdı. Elma ağacının kökleri, belki de bu sularla kuvvet bulmuş ve kısa sürede serpilip meyve vermeye başlamıştı. Çoban o zamanlar henüz genç sayıldığından şöyle bir uzandı mı en güzel elmayı şıp diye koparırdı. Fakat aradan geçen bunca yıl içinde beli bükülüp boyu kısalmış, ağacınkiyse bir çınar gibi büyüyüp göklere yükselmişti. Ama boyu ne olursa olsun, ağaç yine de yavrusu değil miydi? Onu bir evlât sevgisiyle okşarken: “Ver yavrum,” derdi, “Gönder bakalım bu günkü kısmetimi.” Ve bir elma düşerdi hiç nazlanmadan, yıllar boyu hiçbir gün aksamadan.

Köylüler, uzaktan uzağa gözledikleri bu hadiseyi birbirlerine anlatıp yaşlı çobanın velî bir zât olduğunu söylerlerdi. Yaşlı adam, ağacın altında dinlenip namazını kıldığı bir gün, yine elmasını istedi. Ancak dallar dolu olmasına rağmen nedense bir şey düşmemişti. Sonra bir daha, bir daha tekrarladı isteğini. Beklediği şey bir türlü gelmiyordu. Gözyaşları, yeni doğmuş kuzuların tüylerini andıran beyaz sakalını ıslatırken, ağacın altından uzaklaşıp koyunların arasına attı kendini.

Yavrusu, meyve verdiği günden bu yana ilk defa reddediyordu onu. İhtiyar çobanın beli her zamankinden fazla bükülmüş, güçsüz bacakları da vücudunu taşıyamaz olmuştu. Hayvanlarını usulca toplayıp köye doğru yöneldiğinde, aşağıdaki caminin her zamankinden daha nurlu minarelerinden yankılanan ezan sesiyle irkildi birden. Yeniden doğmuştu sanki çoban. Bir şey hatırlamıştı. Çocuklar gibi sevinerek ağacın yanına koştu ve ona şefkatle sarılırken:
“Canım” dedi, hıçkırıp ağlayarak.
“Benim güzel evlâdım, mis kokulum. Şu unutkan ihtiyarı üzmeden önce neden söylemedin, bugünün Ramazan’ın ilk günü olduğunu?”

Hayırlı Ramazanlar dilerim.