Hacer

Hacer

I

günebakan oldum

bakı/ş buldum

yağdı üstüme üstüme dolu

yağız çiğ dalıma saz oldum

vurdular başıma şelpe

sızımı akıttım samsarı sırrımı

bilsen de bir bilmesen de

öptüm çamur toprağı

yüzümden arı döktüm

II

farzet ki sevmek , sevilmek için yaratıldım

yardılar yaralarımı

kanamadım

arsızlar haklandı

hırsızlar yüreğime karalar çaldı

sen oğul belle de loğ bilsinler beni

kabenin kirletilmiş taşıyım

göğe atın beni

farzet ki düştü/m

 

Durdu Zaman

akrep sokması değil efendim
yel kovana bal yapmış
durmuş zaman
akmış gün aylara
hayran hayran bakarken
olaylar kıyamete yakın
okunur akşam ezanı
pilsiz kalbin atmaz
salısı cuma olanın
cumaya bayramı salıverir
yıllar koşar
sen durur musun
saat sekizde

Yanmışım

I

rüzgar esip geçti

terleyen ellerim değil sadece

ateşimi kuru tenime toprak serperek düşüremem

aslında yanmalıyım

yada geceye deniz olmalıyım

balıklarım yaşamalı

tuzsuz olmaz biliyorum

terliyor işte ay

 

II

kurudum sulanmış çorak kafalardan

gol bile atamaz fukara

bir karış aklının havasını soluyan ölür

kozalaksız çamlar devrilir

fersiz fikirler sönük ve yabandır

yalansız sadece gece

yıldızlar ter içinde aydınlık saçar

bir rüzgar bekleyen ateşimi de harla

kül renginde mutluyum

 

III

esip geçti rüzgar

hücrelerim cansız

devri ademden beri kömür yürek

mangalda aşk pişecek

küreklere asıl karası sönmekte olan gecem

terleyelim ki denizin suyu çekilmesin

zaten deli/nmiş bedenim susuzluğu bildi mi hiç

yanmışım

yanmışım ki terim sönmez ağı

aşkın zeka sorunu mu var

fena yakalandım oltaya

fanus içinde balığım

kısa çöpü çekmişim 

çek istersen ölü(boş) ağı/rlığı

 

Bekir Eser

Adana, Temmuz'19