Erdoğan, kendine neden 'dizel motor' dedi?

Erdoğan'ın tüm dünyada gündem olan BM konuşmasını salondan takip eden Mehmet Ali Birand çarpıcı izlenimlerini aktardı. Erdoğan metnin dışına çıkınca neler oldu?

Başbakan Erdoğan'ın BM Genel Kurulu'ndaki konuşmasını salonda takip eden Mehmet Ali Birand ilginç izlenimlerini aktardı. "BM Başkanı Erdoğan'ı kürsüye çağırınca hepimizin dili kurudu" diyerek nasıl bir heyecan yaşadıklarına vurgu yapan Birand, Erdoğan'ın konuşmasının başında sesinin titrediğini aktardı ve çıkışta aralarında geçen diyaloğu aktardı: "Çıkışta "Siz de heyecanlandınız mı? Başta sesiniz titredi." deyince "Eee biz dizel motoru gibiyizidir" yanıtını verdi. Anladım ki o da konuşmasından memnundu..."

Birand, Başbakan'ın bir ara hazırlanan metnin dışına çıktığını ve Türk heyetinin tedirgin olmaya başladığını da aktardı.

Birand'ın bugünkü Posta gazetesinde yer alan izlenimleri şöyle:

Başbakan BM'de "Dizel motoru" gibiydi...

Başbakan'ın BM'deki konuşmasını heyecan içinde izledik. Biz ne de olsa Türküz. Türkiye adına konuşan herkesin çok başarılı olmasını ve alkışlanmasını isteriz. Erdoğan, önce biraz heyecanlıydı ancak sonradan yavaş yavaş açıldı. Sonuna doğru TBMM'indeki gurup toplantısında konuşur gibi gibiydi. Hatta bir ara önündeki metnin dışına dahi çıkınca bizim heyet biraz kıpırdandı. Ancak yol kazası olmadı. Çıkışta "Siz de heyecanlandınız mı? Başta sesiniz titredi." deyince "Eee biz dizel motoru gibiyizidir" yanıtını verdi. Anladım ki o da konuşmasından memnundu...

BM BAŞKANI ERDOĞAN?I KÜRSÜYE ÇAĞIRINCA HEPİMİZİN DİLİ KURUDU....

Bizim açımızdan Perşembe gününün en önemli olayı Başbakan'ın Birleşmiş Milletler (BM) Genel Kurulu?nda yapacağı konuşmaydı. Aynı gün 15-20 devlet ve hükümet başkanı da konuşacaktı. Ne de olsa herkeste, saklansa dahi bir heyecan vardı.

Kolay mı? Koskoca Genel Kurul salonuna hitap edecekti. Sıralarda onlarca devlet ve hükümet başkanı oturuyor olacak, BM TV konuşmayı anında tüm dünyaya yayacaktı.

Biz Türküz. Böyle şeyleri çok ciddiye alır ve bir onur meselesi yaparız. Kürsüye Türkiye adına çıkacak olan kişiyle gurur duymak isteriz.

Türkiye Cumhuriyeti Başbakanı Recep Tayyip Erdoğan,Genel Kurul Başkanı tarafından kürsüye çağırılınca, hepimizin ağzı kurudu.

O ana kadar, günün tek skandal kahramanı İran Devlet Başkanı Ahmedinecad idi. Tahmin edebileceğiniz gibi, ağzına geleni söyledi. Zaten her yıl bir defa buraya gelip içini döker. Bu defa da ne ABD?yi bıraktı ne İsrail'i. Ne katilliklerini bıraktı ne insanlık dışı mahluk benzetmesini. Sonunda da olan oldu. ABD delegasyonu ve Avrupa'nın 4-5 ülkesi salonu terketti. İsrailliler zaten o gelmeden gitmişlerdi.

Ahmedinecad dışındakiler ise yuvarlak cümleler, diplomatik nezaket ve önemli bölümü riya ve yalan dolu tatsız tuzsuz konuşmalar yaptılar. Sıkıntıdan patladık. Zaten kimseler de dinlemedi diyebilirim. Delegasyon masalarında sadece not tutan 3 üncü 4 üncü sıradaki bürokratlar kaldı.

Ancak yerimizden kalkamadık; zira Başbakanı bekliyorduk.

Diğer konuşmalar uzadığı için 2 saatlik rötarla Erdoğan ve Türk heyeti salona girdi. Yerlerini aldılar. Anladık ki diğerlerini dinleme işkencesinin sonuna yaklaşılıyor.

Yan localara da eşi Emine hanım ve kızı Sümeyye geldi.

Türkiye' nin şovu başlıyordu...

BAŞBAKAN KONUŞMASINI ?DİZEL MOTORU?NA BENZETTİ...

Erdoğan, kürsüye çıkıp konuşmaya başladığında sesi hafif titriyordu.

Yanımda oturan Aslı Aydıntaşbaş'a dönüp " Aaaa heyecanlandı" dedim.

Gerçekten de ilk dakikaları sesi farklıydı.

Ancak uzun sürmedi. Yavaş yavaş açıldı. Sesi yükseldi ve sonuna doğru TBMM'de her salı günü gurup toplantılarında gördüğümüz Tayyip Erdoğan karşımıza çıktı.

Slondakiler de yavaş yavaş uyandılar. Farklı birinin konuştuğu ve farklı birşeyler anlattığının farkına vardılar.

Güçlü bir konuşmaydı.

İçi doluydu. İyi hazırlanmıştı. Belli ki Dışişleri havayı iyi almış ve gerçekten de ses getiren bir metin hazırlamıştı.

Başbakan sonuna doğru öylesine hızlandı ki bir ara dikkat ettim, her kelime ve cümlesi tartılarak hazırlanmış olan önündeki metnin dışına çıktı ve irticalen konuşmaya başladı. Her an bir yol kazasıyla karşılaşılabilirdi. Baktım bizim diplomatlar kımkımlanmaya başladılar. Allahtan bu durum uzun sürmedi ve Başbakan metne geri döndü de herkes rahatladı.

Somali trajedisini ön plana çıkarması ve herkesten fazla üzerinde durması çok akıllıcaydı. BM'nin bu konudaki tutumunu yüzkarası olarak niteledi. Batı ülkelerinin aczini açıkça ortaya koydu. Lafını esirgemedi. Bu ülkeyi sömüren eski kolonyalistleri (Avrupa ülkelerini) ayıpladı. "Bunun insanlıkla ilgisi yoktur " dedi.

Mesaj netti: Çıkarınızın olduğu ülkelere para yağdırıyor ve yardım ediyorsunuz, kimilerinde iktidar değiştiriyorsunuz. Ancak bir dilim ekmek bulamadığı için ölen yüzbinlerce Somali insanını görmezden geliyorsunuz...

Somali hükümetinden daha çok Somalilerin elçisi oldu.

ABD Başkanı Obama, buradaki konuşmasında nasıl İsrail'e koşulsuz destek verdiğini açıkladıysa Erdoğan da Filistine koşulsuz desteğini açıkladı. İsrail ambargoyu kaldırmadıkça Türkiye' nin bugünkü aktif politikasının değişmeyeceğini söyledi.

Benim en çok dikkatimi çeken; Suriye'den Libya'ya, Somali'den Kıbrıs'a kadar her konuya değinmesi ancak terör olaylarına hiç değinmemesiydi.

30 dakika sonunda daha çok bizim delegasyon ve Türk davetlilerin alkışları arasında kürsüden indi. Etrafını hemen tebrik edenler aldı. Uzun bir kuyruk oluşturdular. Kuyruk uzadıkça Başbakan?ın da keyfi arttı.

Çıkışta karşılaştık. "Başlangıçta sesiniz titredi, heyecanlandınız galiba.." dedim.

Güldü.

"Yok bizim konuşma ?dizel motoru? gibiydi " diye yanıtladı.

Yani soğukken biraz yavaş, ısındıkça açılan bir motora benzetti...

Salonda bulunan Türkler bu konuşmayla gurur duydu.

GÖZLERİM SALONDA ABBAS'I VE BAZI ARAP LİDERLERİ ARADI...

Başbakan Erdoğan BM Genel Kurulu?nda konuşurken, diğer üye ülkelerin oturdukları yerleri izledim. Hangi ülkenin lideri oradaydı, hangisi salon dışındaydı diye baktım?

Doğrusu en çok aradıklarım Filistin Devlet Başkanı Abbas ve bazı Arap ülkelerinin liderleriydi. Eminim hepsinin aynı anda başka yerlerde randevuları vardı. Ancak, BM Genel Kurulu çalışmalarında kimin saat kaçta konuşacağı üç aşağı beş yukarı bilinir.

Eğer sizi ?sonuna kadar destekleyeceğini? söyleyen bir ülkenin lideri konuşuyorsa; eğer bu kişi genel yaklaşımını dramatik şekilde değiştirmiş ve hem Arap sokaklarını hem de Filistin halkını kendine bağlamış Türkiye gibi bir ülkenin lideriyse, o zaman en basit nezaket, bu lider konuşurken salona girip onu dinlemeyi gerektirir.

Salonda hiçbiri yoktu.

Bu manzara bize bazı gerçekleri gösteriyor.

Arap halkı sizi sever. Ancak bugün Arap ülkelerini yönetenlerin politikaları birbirleriyle çekişmek, çelişmek ve çelme takmak temeline oturtulmuştur. Sırtımızı sıvazlayanı, kardeş edebiyatı yapanı ciddiye almamalıyız. Politikalarımız kendi çıkarlarımızı yansıtmalı. Duygusallığın hiç yeri yoktur.

Sonunda gözlerimin Abbas veya diğer Arap liderlerini boşu boşuna aradığını anladım.