Bir Habil Kabil Kıssası

Mustafa Yürekli'nin Poetika ve Şiirleri

Bir kaç kez göründü 
El yazması kadim tarih kitaplarında 
Ben kaçırmadım hiçbirini

Bir ikindi vakti arkamdan geldi
Gölgesine gölgemi de alıp
Sen Habil'sin dedi bana

Yüreğinde bir demet gülle 
Baktı baktı dünyaya 
Bir an bakıştık

Bir sevgi bakışı toplayıcısıdır 
Başından beri mahcup gülümseyiş toplayıcısı
Kanlı ama ıtır kokulu elleriyle

Şefkatli bakışları tek tek toplar 
Mezarının baş ucuna koyar 
Sonra altına uzanıverir toprağın

Zaman kaydederken tüm bunları
Ben gökyüzünün kara tenli elleriyle
Yüzümü kapatırım hıçkırarak

Peygamber mirasını çıkardı 
O çok sessiz o derin sancıyı
Çevrenine koydu yüreğimin

Elimden zarar gelmez oldu artık
Kovanındaki arıya 
Ah yuvasındaki kuşa

Sebepsiz gülüşüm camide 
Cuma hutbesi okunurken
Memnuniyetimden

Ben yolcu halinde yaşarım 
Sarığımın altında 
İçinde cübbemin büzülerek

Ve bu çılgınlık 
Can verircesine
İçimden geliyor

Dilsiz değilim susamam 
Öyle ölüler gibi 
 Bu fena dünya ortasında

Ağladığını gördüm
Havva anaya sarılıp bir defasında
Adem babaya sarılıp

Bu Habil'in yinelenen töreniydi
Adlar yenilenip
Yaşlar değiştiriliyordu sadece

Sanki bir pencereden Allah’ı görür gibi
Toprağın altından eleğimsağmadan ve kendimden geçiyordum 
Bir başka doğuyordum

Kabil evet o kardeş acısıyla o dehşetle sarsılan 
Cesedi nereye gömelim 
Diyordu sürekli bunu yalnız sıradaki Habil duyuyordu

Mustafa Yürekli