anka sen kiminlesin..

anka sen kiminlesin..

son yağmurlar
tozu dumana katan
geceyi de ağlattı
sözler düştü toprağa
gözler ardından
yüreğim ah
ahlar birikti bulutlara

anka sen kiminlesin

son resmin elimde
boynun neden bükük
iftar sofrasına ürkek duruşun
soğumuş önündeki çorba
orucu değil neyini açıyorsun
yüreğin yağıyor sofraya


masada yalnızlığın 


sanki kudüs sokakların
göğünde zifr
yetim çocuklar koşmakta 
çiçeksiz toprağında 
yüzün ebabillere dönük
insanların nasipsiz
ortasında duruyorsun kainatın

haritalarda silik şehirler
kaf dağında mısın
anka sen kiminlesin
bulutlar yağmur taşır
ebabiller taş
kalplerin sargısı kan
yaralar deşilir
kanar insanlık

Bekir Eser

25.05.18, Ceyhan