YAŞAMAYA VAR MISIN?

Güneşin o ilk doğuş anına en son ne zaman şahit oldun insanoğlu? Taptaze ışıklarının tüm vücuduna yayılmasını ne zaman izledin kendinde? Bir İlkbahar sabahı o ılıklığı ne zaman hissettin yüreğinde?

Bizler aslında bize her günün bir lütuf olduğunu anlamayacak kadar duyarsız bir şekilde geçip gidiyoruz bu hayattan. Hanginiz sabah gözünü açtığında şunu dünyaya tekrarlıyor: "Bugün özel bir gün çünkü ben bugün de yaşıyorum. Gözlerim açık, ilk nefesimi bilinçli bir şekilde çektim içime. Bu bir ayrıcalık! Bugün özel bir gün, evet, bugün bana bir gün daha yaşama şansıverildi..."

İnsan hayatında ne kadar da çok dert var; ama biz alamadıklarımız için güzelim ruhumuza ve bedenimize azap çektirmekle geçiriyoruz. Sevdiğimiz insan bizi anlamadı diye kahroluyoruz bütün gün kendimize ve sevdiklerimize surat asıyoruz.

Bir de şöyle düşünelim: Siz başlı başına bir hayatsınız ve hayatta telâfi edilemeyecek tek şey ölümdür. Sizi anlamıyanlar zamanla sizi pekalâ anlayabilirler...

Peki, bu hayata ne zaman gülümseyeceksin? Ne zaman kendin için bir şeyler yapacaksın? Neden miskinliğinden bir sabah taviz verip de tabiatın uyanışına kendini şahit etmiyorsun? Unutma ki bu hayatıgüzelleştirecek olan da, çekilmez hale getirecek olan da sensin. Sakın başkalarını suçlama... Haydi artık her sabah yüreğine kocaman gülümsemelerle dolu bir nefes çek ve bütün gün verdiğin her nefesin içine bu gülümsemelerden katarak etrafındaki tüm canlı varlıkları varlığından haberdar et. Hayata öylesine gelme ve de öylesine gitme. Unutma ki bir ağacın gövdesine sarıldığında onun kalp atışlarını duyabilecek kadar hassas yaşamak senin elinde. Her ne olursa olsun, tanı veya tanıma ama günaydınını ve gülümsemeni hiçbir canlıdan eksik etme. Unutma sen bu dünyada başlı başına bir hayatsın ve bu yüzden bile varlığın çok özel.

SAİT ÖZDEMİR

Uzman Psikolojik Danışman

05053086220

saitozdemir.pskdan@gmail.com