Sait Özdemir: Yaşayamadığımız “Belki(ler), Yaşadığımız Keşke(ler) Ve İçimizde Sakladığımız Neyse(ler)

Yunus Emre "Keşke demek için bile geçtir vakit. Geçti ömür bir ah ile içi dolu eyvah ile der.

Kaçırılmış fırsatların, bastırılmış duyguların, harcanmış hayatların, boşa yaşanmış ya da hakkıyla yaşanamamış yılların, gecikmiş itirafların ağıtıdır "keşke"...

Keşke sözü bana en acıklı kelime gibi gelir.

Yaşanmamış ve yaşanmış tüm pişmanlıklar bu beş harfe sığıverir birden. Kişinin yapmak isteyip de yapamadıklarının hayali ile yapıp da pişman olduklarının bir muhakemesi gibidir.

Keşkesiz bir yaşam mümkün müdür bilemem ama keşkeleri azaltmak mümkün olabilir bence.

Hızla akıp giden zamanda geriye dönüp te baktığımızda  ‘keşke ile başlayan çok sayıda cümle kuruyorsak yaşadıklarımızdan çıkardığımız dersler çoğu zaman pişmanlıklarımız olur.

Keşke eşime sevdiğimi söyleseydim, keşke çocuklarıma daha fazla zaman ayırsaydım keşke anne ve babama daha iyi bakabilseydim gibi.

Çünkü insan; ‘keşke ile başlayan bir cümle kurduğunda bunun anlamı; kaçan bir fırsat, kaybedilen zaman veya dost, yapılan kötülük ya da sağlık, varlık gibi benzeri değerlerin kaybından ötürü duyduğu pişmanlığı ifade ediyor demektir.

Hayat aslında içinden geldiği gibi yaşamaktır doya doya, seve seve.

Yaşadığımız ‘keşkeler’ ile öğreniyorsak bu hayatı kucaklayın ‘iyi ki’ye çevirdiğiniz her şeyinizi.

İyi yaptıkların ve güzel hatıralar insana huzur verir; "Keşkeler" de mutsuzluk verir. Hayatı değerli kılan hedefler ve o hedeflere giden yolda doğru ilerlemektir ve heveslerine yenilmemektir.

Belki bunu böyle böyle yapsaydım daha iyi olurdu dediğimiz olduğu gbi belki bizim bilmediğimiz bazı hikmetler vardır. Onun için vardır bunda bir hayır diye kabullenmekte önemli bir duygudur.

Hayattan dersler alabiliyor ve elimizdekiler ile yetinmeyi biliyorsak, sağlık sıhhat ve afiyetimiz yerinde ise neyse buna da şükür diyebiliyorsak mutluyuzdur.

Şunu da unutmamak gerekir ki, insanı yaşlandıran yaşanması mümkün iken, yaşayamadığı güzelliklerdir.

Her şey bir sebep için oluyor bu hayatta. Biz o sebebi anlayana kadar zaman akıp gidiyor, hayat geçiyor. Bu yüzden anlamak yerine yaşamak gerek.

Sonuç olarak:

Batılı bir düşünür de: Aslında hayat yaşayamadığımız “belkiler”Yaşadığımız “keşkeler”ve içimizde sakladığımız“Neyse’lerden ibarettir.

Ne güzeldir birisine belki, keşke ve neyse  yerine "iyi ki varsın" diyebilmek dileğimle.

yazının devamı..