Mahmut Korkmaz: Hayat işte!

Cumartesi sabahı yasaktan dolayı sokaklar bomboş.

Büyük saatle Ulu Cami civarında fotoğraf çekmek için yürüyorum.

Ulu caminin yanında fotoğraftaki arkadaşı gördüm.

Yüzünün fotoğrafını çekmemi istemedi ben de çekmedim.

Adam 66 yaşında gayet dinç ve fit bir görüntüsü var.

Ulu caminin yanında ateşi yakmış ıspanak yemeği yapıyor.

Ateşin ve simsiyah olan tencerenin, içindeki ıspanağın fotoğraflarını çektim.

Kendisiyle görüntülü konuşma yapmak istedim abi beni zorlama dedi.

Geceleri karşıda bulunan klasik bir han var orada kalıyormuş.

Kendisine huzur evinde kalması için yardımcı olabileceğimi söyledim. İstemediğini söyledi.

Israr edince alkol kullandığını huzurevinde kullanma imkanının olamayacağını bu sebepten dolayı huzurevini tercih etmediğini söyledi. Zaten kendisine devletin elemanları gelerek huzurevini teklif etmişler oda kabul etmemiş.

Etrafında on tane kedisi var onları besliyor kedilerde arkadaşlığı muhteşem.

Bir an kedi olma duygusu geçti.

Çok hoşuma gitti.

Akşamları boğmasını alarak Ulus parkına gidiyormuş.

Bilindiği gibi boğma evlerde yapılan korsan işki.

Orada iki kadeh attığını kedileri beslediğini ve sonra da gelip han’daki yerine yattığını söyledi.

Gençliğinde Tenekecilik yapıyormuş meslek geçerliliğini kaybedince kendini yenileyememiş ve her şeye boş vermiş.

O ben de o mıntıkada öğrencilik dönemini geçirdiğim için falanı tanıyor musun filanı tanıyor musun muhabbeti yaptık.

Ulu Cami civarında tablacılık yapanların çok önemli bir kısmının şu anda büyük boyutlu zenginler olduğunu tek tek anlattı.

Ben de tanık olduğum öyküleri ona anlattım.

Dertleştik.

Halinden ve hayatından memnun olduğunu söyledi.

Tabi insanın aklına geliyor; o yörenin büyük boyutta zengin olanları mı mutlu, yoksa bu arkadaş mutlu?

Muhtemelen handa kaldığı için bakınız han diyorum işhanı demiyorum çevre esnaf tarafından korunuyor ve kullanıyordur.

Hayat işte neylersin bilinmezlikleri sinesinde saklıyor.

Mahmut Korkmaz

Hayat işte!