Kor Ateşlerde

1978 nisandı
insan doğurdu soluklar
nisan mıydı mart mı
bacalarda tüten tütün rengi dumandı
rengim soluk soluk
koşarak yağmurun ardından büyüdüm
dolu dizgin hiçliğe
gri hitaplardan seçtim vaazımı
uğurladım kanlı bir yağmur sonrası babamı
cebimde hüzzam nağmeler
satın aldığım sararmış hüznüm
yumak yumak acının her tonu
minbere yaslandığımda hissettiğim sadece korku
hazırlıksız yakaladı ölümün yüzü
haziran haziruna döktü aşı
bana bıraktığı birkaç gözyaşı
pencerelerden bakanım yok artık anam
hastane köşelerinde beklemece yok
yaz sıcak
hanem soğuk
nisan da mı doğdum doğru mu bu
nisan şakası mı bana yapılan
gece her yanım
yaram kabuk bağlamaz kanar da çıkmaz sesim
genç ve gece
geç kalmışım
trenin dumanı torosları aşmış
oysa boştu vagonlar
biletimi martılar bırakmıştı
olan olmuştu ama tufan daha erkendi
kırkikindi yağmurları okşardı saçlarımı
bakardım bekar gözlerle gecenin sessizliğinde
kesilmişti cereyan
ay da olmasa üşürdüm yaz günü
terli terli
ütüsüz bir dünyanın uykusuz gömleğini giydim
yazlar bitti
aşkı mihraba asılı söze bıraktım
nisan mıydı neydi
insandım
kor alevlerde
körlüğüm doğuştan
sağırsam sultanlar duysun
rüzgarı katmışım ömrüme
lal dilim okutmaz
gönlüm düş(ür)müş hece hece çöllerine

Bekir Eser

Ceyhan, 13.03.2019

Kaynak: