Hayati Koca: Yüzü Aşka Benzeyenler

“...işte o yüzden.

Yüzü aşka benzeyenleri bulamazsan, bilemezsen, göremezsen; gördüklerinin hiçbiri yeni bir bahar bağışlamayacak sana.”

Yüzü Aşka Benzeyenler

Kendileri bilmez, sen bilirsin.

Onlar baktıklarında başka şeyler görürler, seninkilere benzemez. İlan etmelerini bekleme; bu hâl ilan işi değil, iman işidir. Sadece adını bilir, od’unu sen hazırlarsın; sadece yüzünü görür, özünü sen oluşturursun.

Bu yüz...

Şehri dolduran,hatta orayı unutulmayan şehir yapan yüz...

O kadar kalabalığın içinde seçilen, kalem olmadan yazılan, sürme olmadan çekilen, ben olmadan taneleşen, hilâli kendinden...

Hani...

Ne kadar türkü dinlediysen, öğrendiysen, söylediysen hep o vardı.

Şiirin adı oydu, hikâye ve romanın kahramanı o; izlediğin filmdeki oydu, her gelinliğin içindeki o. Yine de herkese söyleme; ama sen de unutma! Hani bazen sır diye adını sakladığımız yeri unuturuz, demiştikya, unutma!

Yüzü aşka benzeyenleri bulamazsan, bilemezsen, göremezsen; gördüklerinin hiçbiri yeni bir bahar bağışlamayacak sana. Hep kışta, kirde, lekede, lafta, oyun ve oyuncakta, öncesizlik ve sonrasızlık sarmalında kalırsın. Biraz karanlık, biraz kasvet sonrası hep nasipsizlik, hep nefret...

Yüzü aşka benzeyene yazılmadan, hiçbir şey yazılmayacağı gibi; yüzü aşka benzeyene tutunmadan, kendi içine bile tutunamazsın. Sor kendine! Kaç defa vazgeçtin her şeyden? Yokluğunda...

Yine sor kendine! Kaç defa çıktın bulutların üstüne? Varlığıyla bir bahar bağışlandığında...

Yüzü aşka benzeyeni ayna görmez, aynısı görür.

yazının devamı..