Geçip Giden Ömür

Hatırlayabiliyor musunuz?

Ömrümüzde şu ana kadar kaç bahar gördük,

Kaç kışı, yazı, sonbaharı yaşadık?

Ağaçlar kaçıncı kez çiçeklenip meyveye durdu,

Çiçekler kaçıncı kez tomurcuklanıp etrafa mis kokular saçtı,

Hayvanlar kaçıncı kez kış uykusuna yattı,

Kaçıncı kez kış hazırlığını yazdan tedarik etti karıncalar?

Sular kaçıncı kez çekilip toprağın sinesine,

Kaçıncı kez başladı tekrar çağlamaya?

Rahmet bulutları kaçıncı kez hayat verdi mahlûkata,

Kaçıncı kez toprak ananın bağrında,

Nimetler boy attı?

Acaba şimdiye kadar kimler geldi geçti,

Kimlere el salladık uzaktan,

Kimleri omuzlayıp da uğurladık bu dünyadan?

Kimlere sabır dilerken,

Kimleri teselli ettik?

Kimlerin yerine koyduk kendimizi?

Kaçıncı kez tekrarladık aynı hataları?

Günahlara koşar adım saldık kendimizi,

Bir taraftan yalvar yakar pişman olurken,

Acaba kaçıncı kez bozduk tövbelerimizi?

Ya da ne pişmanlık, ne tasa,

Hiçbir kaygı taşımadan,

Kaçıncı kez baş kaldırdık Yaratana?

Kaç kez Rabbimize yönelebildik,

Boyun eğebildik,

Şükredebildik,

O?nun sonsuz kudretinin karşısında,

Yüreğimiz parçalanırcasına,

Ama içimizden gelerek,

?ALLAHÜ EKBER? diyebildik?

Kaç kez varlığımızı O?ndan bilebildik?

?Ya Rabbi! Sen var olduğun için,

Lütfettiğin için biz varız? diyebildik?

İsyan ederken, böbürlenirken,

?Yeryüzünde çalımlı çalımlı yürürken?,

Acaba kaç kez düşündük,

Sahip olduğumuz tüm gücümüzün de, imkânlarımızın da,

Yegâne yaratıcısının Allah olduğunu?

Sonra Efendimiz vardı,

Rehberimizdi,

Önderimizdi,

Şefaatçimizdi,

Anamızdan, babamızdan daha kıymetliydi,

En sevgiliydi,

Hâsılı her şeyimizdi.

O?na da söz vermiştik,

İtaat edecektik,

İsyan etmeyecektik,

Sevecektik birbirimizi,

Kırmayacaktık, incitmeyecektik,

?Birbirimizi severek iman edecektik,

Beraberce cennete gidecektik?.

O?nu her şeyden aziz tutacaktık,

Her şeyden çok sevecektik,

Hiçbir şey O?ndan önce gelmeyecekti,

Her şey O?ndan sonraya proğramlanacaktı.

Ahdetmiştik,

Muhacir olacaktık,

Ensâr olacaktık,

Kardeş olacaktık,

Derdimizi, sevincimizi,

Paylaşacaktık her şeyimizi.

Sırf Allah?ı razı edebilmek için,

Habibini memnun edebilmek için,

Kendimizi kurtarabilmek için,

Kaç kez sorduk kendimize,

Efendim bizden memnun mu diye?

Göğsünü gere gere:

?İşte bu benim ümmetimdendir!? diyecek mi diye?

Ve dönüpte kaç kez sorduk,

Rabbim bizden razı mı,

?İşte benim has kullarım!? der mi acaba?

Sorular? Sorular? Sorular?

Daha yüzlercesi, binlercesi, milyonlarcası?

Ama olmadı,

Yapamadık,

Tutamadık sözümüzü,

Boşa geçirdik ömrümüzü,

Geçmez zannettik,

Bitmez zannettik,

Ölümsüz zannettik kendimizi.

Bitti, ömür nimeti elden gitti,

?Ölmeden önce çekebilseydik kendimizi hesaba?,

Şimdi beyhûde ağlamazdık!

Sızlamazdık!

Dövünmezdik, çırpınmazdık!

İkinci bir fırsat için,

Yalvarıp durmazdık Rabbimize!

Ama bitti fırsat kaçtı,

Bitmez dediğimiz, bağlandığımız ömür,

Yazık? Çok yazık ki Geçip gitti ömür?

Bünyamin Temirtaş

Adana / Aladağ / Posyağbasan