Bu Bayram Çocukların Olsun?

Bir tohum ekmişti. Şimdi ektiği tohumun büyümesini bekliyordu. Projeyi destekleyecek olanlardan tek şey bekliyordu.

Bir bayram daha yaklaşıyordu. Bayramları seviyordu. Çünkü iş yoğunluğunu bir kenara bırakıp sevdiklerine daha çok vakit ayırabiliyordu. Ayrıca eski çocukluk arkadaşlarını görmek ona ayrı bir haz veriyordu. Arkadaşlarını ile bir araya gelince eski bayramlardan açtıkları muhabbetin tadı ise bir başkaydı. Su tabancaları, kız kaçıranlar, maytaplar, torpiller, niyetler, çatapatlar, topladıkları poşet poşet şekerler, tuttukları oruçları para karşılığında satmalar, özgürce para harcamalar.. Eski bayramlardan hatırasında kalan izlerdi bunlar.

Zihni yine onu bir şekilde eski bayramlara götürmüştü. Saat üçü gösteriyordu. Henüz bayram alış verişine çıkmamıştı. ?Çıkıp kendime bayramlık alayım.? diye düşündü. Hemen hazırlandı ve arabası ile en yakınındaki alış veriş merkezinin yolunu tuttu.

?

Kırmızı ışıkta durduğunda selpak satan bir kız cama yanaştı. Hiçbir şey demeden selpağı uzattı. Başı ile hayır işareti yaptı ve ışığın yanması ile yoluna devam etti. Yoluna devam etmişti lakin gözlerinin içine bakarak selpak uzatan o kara gözlü küçük kızı unutmamıştı. Bir yandan aklı  ?Hak ediyor canım onlar. Duygu istirmarcıları. Bizim karşımızda mazlum rolüne bürünüyorlar kendi başına kaldıklarında ise çalıp oynuyorlar? diyordu. Ama ya kalbi.. ?Her şeye rağmen o çocuk. Hangi çocuk güzel elbiseler içinde oyun oynamak yerine selpak satmayı ister ki?? diye soruyordu. Ve her zaman ki gibi o kalbini dinledi.

?

Alışverişe merkezine vardığında direk oyuncakçıya yöneldi. Pek de pahalıya kaçmadan on tane oyuncak aldı. Sonra kırtasiyeye yöneldi. Çocuklar için hazırlanmış olan kitaplardan da on tane aldı. Kendisine mi? Bir şey almadı. Zaten evinde giyebileceği o kadar çok eşyası vardı ki. Yeni bir elbiseye vereceği parayı çocuklara ayırmıştı. Bayram?da hiç tanımadığı çocukları durduracak ve onlara, aldığı  ve evde güzelce paketlediği hediyelerden birini şefkatle verecekti.

?

Kendi yaptığı bu eylemi yaygınlaştırmayı düşündü. Tüm dostlarına ve arkadaşlarına bu niyetini anlattı. Facebook?ta ?Bu Bayram Çocukların Olsun? adlı bir sayfa açtı. Amacı kendisi gibi düşünen yüz kişiye ulaşmaktı. Yapılacak şey çok basitti. 20 tanımadığımız çocuğu küçük hediyelerle bayramda sevindirmek.

O günün gecesinde bu niyetini kaleme aldı. Ve okuyucuları ile paylaştı? Bir tohum ekmişti. Şimdi ektiği tohumun büyümesini bekliyordu. Projeyi destekleyecek olanlardan tek şey bekliyordu: desteklediklerini ?Bu bayram çocukların olsun?  cümlesi ile belli etmek?

Bu bayram çocukların olsun?

Psikolojik Danışman & Pedagog Mehmet Teber
m.teber@yahoo.com / www.mehmetteber.com