"Aile polisini görür görmez"

AİLE POLİSİ - 40

KOMŞUM AÇKEN BEN TOKMUŞUM!

Aile polisini görür görmez; ?Biliyor musun?? dedi Halil. ?Komşum açlık ve sefalet içerisinde iken ben evimde tok yatıyormuşum.?

Özel bir okulun yöneticiliğini yapıyordu Halil. İşleri iyiydi, ailesi ve çocukları ile huzurlu bir hayat yaşıyordu. Akşamını yemeği, çayı, meyvesi ile geçiriyor, ertesi gün tekrar işinin başına dönüyordu. Hayatından memnundu.

Bir gün Aile Polisi Hüseyin Bey kendisini iş yerinde ziyaret etti. Hoşbeşten sonra, yaptığı çalışmalar hakkında bilgiler verdi Halil Bey?e. Polis Hüseyin sorumlu olduğu sokaktaki insanların tamamını tanımıştı artık. Maddi durumları kötü olanları, hasta olanları, okuma yazma bilmeyenleri...

Halil Bey yapılan çalışmaları dinledikten sonra, kendisinin de yapabileceği bir şeyler olabileceğini düşünerek; ?Hüseyin Bey,? dedi. ?Benim de yapabileceğim şeyler olabilir belki bu projeye katkı olarak.?

?Nasıl bir şey mesela?? diye sordu Hüseyin.

?Bizim burada öğretmenler, çalışan personel ve öğrenciler için öğlenleri yemek çıkıyor. Bu civarlarda tanıdığınız fakir aileler varsa, öğlenleri gelip buradan yemek alsalar. Hem öğlen hem de akşam yemeklerini biz sağlasak olur mu acaba?

?Çok güzel bir düşünce. Bu teklifiniz sıkıntı içerisinde bir aileye bir nebze de olsa çare olacaktır, buna inanın. Bu işe kim uygun bir araştırayım?? diyerek çayını içtikten sonra Hüseyin okuldan ayrıldı.

Aslında Hüseyin?in kafasında daha Halil Bey kendisine teklifini yaparken bu sorunun cevabı için birkaç alternatif oluşmuştu. Gidip onların içerisinden okuldan yemek alabilecek istekli aileyi seçecekti. En uygun aile eşi işten çıkarılmış, okula giden iki çocuğu ile sıkıntı içerisinde olan Hüsniye Hanım?dı. Kızı ilköğretimde okuyordu, oğlu ise önümüzdeki yıl üniversite sınavına girecekti.

Aile polisi, aileleri ile ilgili olarak çalışmalarına devam ederken bir konu dikkatini çekti. Ailelere gerek Kızılay tarafından, gerekse diğer yardım kuruluşları tarafından sağlanan yardımlara erkekler müracaatta bulunmuyorlardı. Tamamına bayanlar gidip müracaat ediyorlardı. Hele Kızılay?ın özellikle ekmek dağıtma yardımında bir tane bile erkek ismine rastlanmıyordu.

O sebeple yemek yardımı konusunda da evin bayanı Hüsniye ile görüşmesi gerekiyordu aile polisinin. Muhatap olacağı kişi bayan olduğundan mahalleden sorumlu bayan aile polisi Hülya?ya da haber verdi. Beraberce hem ziyaret, hem de yemek teklifini götürmek için Hüsniye?nin evine gittiler. Zaten her iki aile polisi de yakından tanıyordu aileyi. Ne Hüsniye?nin durumunu anlatmasına gerek vardı, ne de polislerin ilave bir bilgiye ihtiyaçları. Eşinin işten çıktığını, iki çocuğunun okula gittiğini, ihtiyaç içerisinde olduklarını... Her şeyi biliyorlardı.

Direkt konuya girdi Hüseyin. ?Hüsniye Hanım,? dedi. ?Durumunuzu biliyoruz. Maddi yönden sıkıntı içerisindesiniz. Şu ilerideki özel okulun sahibi Halil Bey?le görüştük. Öğlenleri bir ailenin gelerek hem öğlen, hem de akşam için yemek alabileceğini söyledi. Bizim aklımıza da sizin aile geldi. Böyle bir teklifi kabul eder misiniz??

?Durumumuzu biliyorsunuz.? dedi Hüsniye. ?Başka çaremiz yok ki. Her gün çocuklara makarna ve çorba yapıyorum. Bu vesileyle, çocukların diğer ihtiyaçlarını tam olarak göremesek bile hiç değilse yemeklerini yerler. Teşekkür ederim.?

Aslında Halil Bey?in teklifi maddi yönden çok büyük bir sorunu çözüyordu. İlk birkaç gün utana, sıkıla gidip yemeğini aldı okuldan. Daha sonraki günlerde biraz daha rahatlamıştı Hüsniye. Öğlen saat 12:00 olduğunda tabaklarını alıp okulun yolunu tutuyordu. Bu işten çok memnun olmuştu. Çocukları sıcak yemek yemeye başlamıştı artık. Onların ağızlarına aldığı her lokma, bu işe vesile olanlara Hüsniye?nin duası ve teşekkürü oluyordu.

Meğerse Aile Yan Komşummuş!

Bir gün Hüsniye okula yemek almaya gelmişti yine. Okulun yöneticisi Halil Bey sanki bu bayanı tanıyacak gibiydi ama nereden olduğunu çıkaramıyordu. Merak da ediyordu. Yemekhaneden yemek alırken ?bir saniye,? dedi.

?Buyurun.? dedi Hüsniye.

?Kusura bakmayın, ben sizi bir yerden tanıdım ama çıkaramadım. Acaba nerede oturuyorsunuz??

Hüsniye evini tarif ederken, Halil Bey?in de yüzü kızarmaya başladı.

?Hayırdır?? dedi Hüsniye. ?Birşey mi oldu? Yüzünüz kızardı birden bire.?

?Yok, her hangi bir şey yok, afiyet olsun.? diyerek odasına çıktı Halil Bey.

Hüsniye, neredeyse Halil?in kendi evini tarif ediyordu. Sadece numarayı değişik söylemişti. Meğer Hüsniye yan komşusuymuş. Aylardır komşusunun içinde bulunduğu sıkıntılı durumdan hiç haberi olmamış meğer.

Kendi kendine kızmaya, ıztırap çekmeye başladı o andan sonra. ?Ne biçim komşuluk bu senin yaptığın Halil? Böyle mi olmalı çağdaş ve medeni bir insan. Komşun aylardır sıkıntı içerisindeymiş de haberin yok senin. Yazık senin medeniliğine!? Hem kendi kendine kızıyor. Hem de bu hatasının bir telafisinin yolunu arıyordu.

Vicdan Azabı Halil?i Kuşatıyor

Aile Polisi Hüseyin, kendisini ziyarete gelince öğrendi ki meğer durumlar çok yamanmış. ?Komşum açken ben tokmuşum aylardır Hüseyin Bey.? dedi. ?Bu nasıl bir komşuluk? Hani ?Komşusu açken kendisi tok olan bizden değildir.? diyordu Peygamber Efendimiz. Ben şimdi komşum açken tok oldum aylardır belki de yıllardır. Ben şimdi O?ndan (S.A.V.) değil miyim?? Bu hatamın bir telafisi olmalı Hüseyin Bey. Beraberce bulalım telafi yolunu. Kendi kendimi yiyorum kaç gündür. Telafi edelim.?

Hüseyin Bey?in aklına telafi için bir çare gelmişti hemen. ?Halil Bey,? dedi. ?Senin vicdan azabın zaten seni yakıp kavurmuş. Ama telafi istiyorsan sana bir yol göstereyim.?

?Söyle lütfen.?

Vicdan Azabı Osman?a Üniversite Kazandırdı

?Hüsniye?nin bir oğlu var, Osman. Gelecek yıl üniversite sınavına girecek. Ailenin durumunu zaten sen de biliyorsun. Senin çok yakından tanıdığın bir dershane var. Osman?ı dershaneye yazdırarak telafi edebilirsin istersen.?

?Çok güzel bir düşünce. Vicdanımı rahatlattın. Hemen yaptıralım kayıt işini lütfen. Yolun düşerse haber ver, ?Vize Dershanesi?ne gitsin, kaydını yaptırsın Osman. Ben şimdi telefon açıyorum dershaneye.?

Vicdan Azabı Osman?a Burs Oldu

Halil Bey?in vicdan azabı Osman?a dershane yolunu açmıştı. Artık komşusu açken kendisi tok olanlardan değildi Halil Bey.

Hüsniye?ye uğradı bayan aile polisi. O da çok mutluydu. Hüsniye hanımın çok büyük iki sorunu çözülmüştü. Hem üniversite sınavına girecek olan oğlu için uzun zamandır düşündüğü dershane konusu çözülmüştü. Hem de çocukları artık sıcak yemek yiyordu.

Osman dershaneye devam etmiş, girdiği üniversite sınavında Erciyes Üniversitesi?ni kazanmış, kaydını yaptırmıştı. Osman üniversiteyi kazandı ama ona burs da lazımdı. Aile Polisi, Osman?ın burs işini kime söyleyeceğini biliyordu, tabii ki Halil Bey?e.

Aile polisleri Hüseyin ve Hülya, Halil?in ve Hüsniye?nin mutluluğunu görünce, bu mutluluğu yaşattıkları için onlardan daha mutlu oldular.

Bir başka ailenin bir başka sorununa derman olmak için ayrıldılar...

Amerika?da Doktora yapan Emniyet Amiri Murat Günbeyi?nin 27.03.2009 Tarihli Erzincan ?Aile Polisi? Projesi İsimli Yazısı

isref.org / Aile Polisi Projesi

http://www.ailepolisi.com/haber/yazar.asp?yaziID=96

2007 yılından itibaren ülkemizde ilk defa bu isim ve formatta uygulanmaya başlayan proje, aslında dünyada da bir ilktir. Avrupa ve ABD?de günümüze kadar suç ve suçlularla mücadele için birçok model geliştirilmiştir: Toplum Destekli Polislik ve Suç-odaklı polislik gibi. Fakat Aile Polisi mevcut suç önleme projelerinden oldukça farklılıklar arz etmektedir. Projenin en dikkat çeken özelliği, hizmet alanını sadece suç ve suçlular ile sınırlamayıp, toplumun tümünü dikkate alan daha kapsayıcı bir yaklaşım sergilemesidir. Öğrenciler, hastalar, yaşlılar, fakirler yani ilgi ve yardıma ihtiyaç duyan/duyabilecek toplumun her kesimi Aile Polisi?nin kapsama alanına girmektedir.

Proje başlangıcında Erzincan?ın bütün mahalleleri, sokakları ve evleri incelenerek tüm Erzincan?da toplam 22.000 konut olduğu tespit edilmiştir. Söz konusu 22.000 konut, 500 kişiden oluşan Aile Polisi ekibi arasında dağıtılarak her bir Emniyet personeline ortalama 44 aile verilmiştir. Ve görevlilerden bu ailelerin ?Aile Polisi? olmaları istenmiştir. Polisler rutin görevlerini devam ettirmek ile birlikte, haftanın belli zaman dilimlerinde kendilerine zimmetlenen ailelerle ilgilenmektedirler. Görevliler sorumluluk alanında olan ailelere ulaşarak, hem kendilerini ailelere tanıtmış hem de onları tanımaya çalışmışlardır. Artık her ailenin hemen her türlü problemini paylaşabileceği bir Aile Polisi olmuştur.

Aile Polisi?nin ilgilenmediği bir konu yok dense yanlış olmayacaktır. Kışın ihtiyacı olana yakacak yardımı, eşya ve gıda yardımı, yaşlılara ulaşım ve gözetim hizmeti, öğrencilere bedava yemek, Kızılay için kan bağışı ve daha neler neler...

İşin güzel tarafı tüm bu hizmetleri sadece devlet imkânları ile değil, Erzincanlıların da desteğini alarak yapmayı başarmalarıdır. Örneğin, Erzincan?da anlaştıkları 85 lokantadan her gün ihtiyacı olan öğrencilere bedava yemek verilmesini sağlamışlardır. Görevliler kurum içinde bu işleri takip etmek için oluşturdukları bilgisayar programı ile sorumlulukları altında olan ailelerin ihtiyaç ve isteklerini diğer meslektaşları ile paylaşarak hızlı ve etkili çözümler bulmaktadırlar. Aile polisleri günümüzde adeta Amerikalıların ?social worker? dedikleri sosyal yardım uzmanı gibi çalışmaktadırlar.

Proje kapsamında yürütülmekte olan etkinlikler sıklıkla ulusal ve yerel basında haber olmaya devam etmektedir. Ülkemizde bir ilk olan bu proje şu ana kadar onlarca basın mensubu, bürokrat, aydın ve yurttaş tarafından takdirle karşılanıp alkışlanmaktadır. Erzincan Emniyet Müdürü Sayın Dr. Ahmet Çimen projeye her türlü maddi ve manevi desteği vermekle birlikte, arka planda işleri planlayan ve her türlü detay ile ilgilenen Emniyet Müdür Yardımcısı Nuri Ateş?tir. Söz konusu projenin hem ülke içinde hem de uluslararası camiada başarısının artarak devam etmesi temennisiyle. 27-03-2009

* * *

Aile Polisi Kitabı

Yazarı : Nuri ATEŞ

E-Posta : nuriates_2000@yahoo.com

Web adresi : http://ailepolisi.com/haber/

Facebook : facebook.com/aile.polisi

Twitter : twitter.com/ailepolisi

Basım Yılı : 2012

Yayınevi : Hayat Yayınları

Adresi : Hayat Yayın Grubu Nişancı Mah. Davutağa Cad. No 26/1

34050 Eyüp İstanbul

Telefon : 0 212 613 11 00 - 0 530 290 99 78