Ahmet Bulut: Dünya Kadınlar Günü

Kadın, Allah’ın şaheseri olarak en güzel bir şekilde yaratılmış insanın[1] değerli bir numunesi ve ana umdesidir. Başka bir ifadeyle erkeğin öte yarısıdır.[2]

Ailenin temel taşı, ana direği, sevgi, sadakat, şefkat ve fedakârlık abidesidir.

Fıtratı gereği doğuştan, güzelliğe, nezakete, zerafete sevdalı olan kadın sıcak aile yuvasının sükûnet, muhabbet - meveddet ve rahmet vesilesidir.[3]

Erkeğininr eşi, çocuklarının sevgi ve şefkat pınarıdır. Bu yönüyle evinin güneşidir.

Kadın, insanlığın başlangıcından itibaren Hz. Adem’in Hz.Havvası, Rahmet Elçisi Hz.Muhammed’in(S.AV) sadakat timsali Hz. Haticesi, sevgi goncası Hz.Aişe’si ve sevgili Hz.Fatıma kerimesidir.

Hayatı pahasına hak dini savunan ve bu uğursa oğlu Hz. Ammar ve Kocası Hz. Yasir ile birlikte eziyetlere katlanan ve neticede İslam’da ilk kadın şehide olan Hz.Sümeyye’dir.

Uhut Savaşına yaralılara su dağıtmak üzeri katılan ve savaşın kızıştığı anda ise atılan oklar, mızraklar “Benim Hz. Peygamberime deymesin” diye kollarını ve vücudunu kalkan yapan Hz. Nesibe Hatun’dur.

Dondurucu soğukta körpe yavrusunu kucağına sarıp onun eski battaniyesi ile ıslanmasın diye cepheye taşıdığı mermilerin üzerini örten vatan sevdalısı kahraman kadındır.

Baltası ile sopası ile Aziziye Tabyaları’na koşan Nene Hatunlar, vatan müdafaasındaki fedakarlığı dillere desten olan Kara Fatmalar ve oğlunu Çanakkale’ye gönderirken eline kına yakıp “Seni Vatana Kurban Adadım” diyen Türk Anasıdır.

Henüz ömrünün baharında bıyığı terlememiş biricik, gencecik evladını cepheye uğurlarken; “ Oğul Seni Yetişdirdim Hizmet Eyle Vatana /Ak Sütümü Helal Etmem Saldırmazsan Düşmana” diye vasiyet eden çilekeş, fedakar ninelerimizdir.

Evde binbir çile ile yanık manilerle beşik, tarlada çapa sallayan, aile bütçesine katkı için her işi severek yapan eli öpülesi hatta ayağı öpülesi analardır. Onun için Sevgili Hz. Peygamberimiz(S.A.V) “Cennet annelerin ayakları altındadır”[4] müjdesini onlar için vermiştir.

1969’lı yıllarda ev kadınları, muhtelif iş ve mesleklerde çalışan iş kadınları patron ve sanatkâr olan kadınlarla yapılan ankette onlara; “Şöhreti Mi, Serveti Mi Yoksa Mutlu Bir Yuvada Eş/Ana Olmayı Mı Tercih Edersiniz” diye sorulur ve hanımların % 95’e yakını “Mutlu Bir Yuvada Sevilen, Sayılan Ve Değer Verilen Bir Eş ve Ana Olmayı Dünya’nın Servetine de Şöhretine de Sahip Olmaya Tercih Ederiz” derler.

Gerçekten analık kadına verilecek en kıymetli mücevherlerden daha kıymetli hediyedir ve bir şeref tacıdır.

Maalesef bugün kadını şefkat abidesi ve “Allah’ın Emaneti Gören” [5] anlayışımız erozyona uğramıştır. İhtiraslarımıza, menfaatlerimize ve reklamlarımıza bu saygı değer hanım efendileri alet etme zaafına düşmüşüz.

Kadınlar hiçbir zaman erkeklerin kölesi, uşağı, hizmetçisi ve eskiyince veya modası geçince atacağı eşyası değildir. Anaların hür doğurduğu kadınları köleleştirmeye hiç kimsenin hakkı da, salahiyeti de yoktur.

Kadınların bir meta – satılık mal - gibi görülmesi, nice gayri meşru reklamların objesi veya vasıtası sanılması ve kullanılması çağdaş dünyanın en büyük ayıbıdır. Tabi ki bizim de…

Dün Cahiliye Devri’nde anasından kız olarak dünyaya gelmekten başka hiçbir suçu olmayan kız çocuklarının vahşice, diri diri toprağa gömülmesi[6] nasıl Cahiliye adeti ise bugün de sevgi ve saygıya en fazla layık olan kadınların ve çocukların acımasızca dövülmesi, kovulması, şiddete ve istismara uğraması büyük bir gaddarlık ve Cahiliye kalıntısıdır.

Gelin fert, aile ve toplum olarak kadınlara gereken değeri vermemizi hatırlatan Kazan’lı Alim Musa Carullah’ın sözlerine kulak verelim;

“Hatun Hem Öz Anam, Hem Büyük Anamdır. Benim Hemşirem, Anamın, Babamın Hemşiresidir. Hayatımın Refikası, Çocuklarımın Validesi Hanımefendimdir.

Yani dinlerin emri, hem tabiatın hükmü, hem de içtimai nizamın kuvvetli gereği hatunlara hürmet benim en kıymetli vazifemdir.”[7]

BU DUYGULARLA TÜM KADINLARIN DÜNYA KADINLAR GÜNÜNÜ TEBRİK EDERİM.

Ahmet Bulut

Emekli Müftü

08.03.2018

[1] Tin Suresi 95/4

[2] Hadis – Tirmizi - Taharet 82.

[3] Rum Suresi 30/21

[4] Nesâî, Cihad, 6

[5] Tecrid –i Sarih Cilt 10 Sayfa 397