Abbas Güçlü: Adana bir destandır...

Adana bir destandır...

Gidenler, görenler, yaşayanlar bilir.
Adana, farklı hem de çok farklı diyardır.
Her karesinde sizi şaşırtır, içine çeker.

Karadeniz’in kabına sığmazlığı, Ege’nin zarafeti, Doğu ve Güneydoğu’nun sıcaklığı, Akdeniz’in kıvraklığı, İç Anadolu’nun misafirperverliği, Trakya’nın hoşgörüsü. Kısacası bizi, biz yapan ne varsa onlarda da fazlasıyla var.

Turgut Özal Bulvarı’nda tur atmadan, Şinasi’de bir akşam geçirmeden, Kordon’da bisiklete, Seyhan Barajı’nda gondola binmeden, sokakta ciğer, bumbar yemeden, caddelerinin isimlerini bir bir incelemeden, eski, yeni, en yeni Adana’yı sokak sokak gezmeden, kentin dört bir yanına dağılmış heykellerini görmeden, binlerce yıllık tarihinden kalan izleri ziyaret etmeden, Ziya Paşa’yı, Şakir Paşa’yı tanımadan, Yaşar Kemal’i, Orhan Kemal’i okumadan, Yılmaz Güney’i izlemeden, üniversitelerini gezmeden, ilçelerini dolaşmadan, narenciye bahçelerini görmeden, hamamlarında yıkanmadan, onlarla oturup uzun uzun sohbet etmeden, Ramazan’ını, bayramlarını, festivallerini yaşanmadan, 10 Kasım törenlerini izlemeden, Adana’yı tanıyamazsınız...

Adana bereketin ve hoşgörünün vatanıdır.

Attığınız her tohumun karşılığını bol bol alır, ne ekerseniz onu biçersiniz.

Aç ve açıkta kalan yoktur.

Ekmeğini taştan çıkartır, zengin zenginliğiyle, fakir fakirliğiyle barışıktır, mutludur.

Kıskanç olanı görmezsiniz.
Yaratıcıdır.

En iyisini yapsa da, en lezzetlisini bulsa da, arayışını asla sonlandırmaz.

Asla pes etmez.

Siz, siz olun sakın ola bir Adanalıya, ben buyum, ben şuyum, ben şuralıyım, ben buralıyım diye hava atmayın.

En sessiz olanı bile bir anda aslan kesilir!

Dokunmayan bin yıl yaşar, dokunan bin pişman olur.

Yediğinizle, gezdiğinizle, gördüğünüzle mutlu olur, tasanızı paylaşır, sevincinizin daim olması için dua eder.

Yasaklar onları uslandırmaz, tam aksine, çıldırtır...

Taş Köprü’den geçmeden, Büyük Saat’in altında randevu vermeden, tren garından yolculuk etmeden, pavyonlarını dinlemeden, meyhanelerini görmeden, hemen her sokakta alev alev göğü ısıtan ateşlerin başında dünyayı kurtarmadan, kebabın, bumbarın, şirdenin, ciğerin bin çeşidini tatmadan Adana’yı gördüm, yaşadım, bir daha geleceğim diyemezsiniz.

Camilerindeki mimarinin en güzel örneklerini, müzelerindeki binlerce yılın izlerini, Kazancılar Çarşısı’ndaki yaşanmışlığı, şarkı ve romanlarındaki aşkı, yoksulluğu, isyanı görmeden, dinlemeden, okumadan Adana’yı tanıyamaz, Adanalıyı anlayamazsınız.

Adanalı mıyım?

Hayır.

Çoğu kez iş için defalarca gittim ve hep keyifli ayrıldım, o kadar.

Yeni yıl için gidecek adres arayanlara, gidin hele bir görün, yaşayın, dönüşte, tekrar görüşelim, konuşalım derim.

Eminim ki fazlasını anlatacak, “Niye gittim ki, orada ne işim vardı ki?” diyeniniz olmayacaktır...

Ha bu arada, sokaktaki herkes, size yardımcı olmak için seferber olsa da keyifli bir Adanalı mihmandar bulmayı asla ihmal etmeyin!

‘Adanalıyık, Allah’ın adamıyık, bici yer, şalgam içerik, soruldu mu doğrusunu söylerik’diyerek zamanı hızlandırır ve gönlünüzde taht kurarlar.

Abbas Güçlü

milliyet.com.tr / yazının devamı..

Kaynak: